„U+1F351 PEACH” Kamila Kukli w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski [PL/ENG]

For English version scroll down

PL

Listopad 2015. Oxford Dictionaries po raz pierwszy w historii słowem roku mianuje nie wyraz, lecz piktogram. Emoji przedstawiające łzy szczęścia ma, zdaniem przyznającej wyróżnienie kapituły, najlepiej oddawać ówczesny etos i nastroje. Jest w tym sporo prawdy – wkrótce dość niepokojące w swojej ekspresji oblicze zyskuje jeszcze na demoniczności i zaczyna być masowo używane dla wyrażania Schadenfreude. Ewolucja jego znaczenia przypomina smutny los żaby Pepe, która stała się emblematem ruchu alt–right.

Listopad 2016. Użytkownicy mobilnych urządzeń firmy Apple zalewają Internet skargami na decyzję o przeprojektowaniu emoji przedstawiającej brzoskwinię. W nowej wersji przypomina ona bowiem ni mniej, ni więcej tylko... brzoskwinię. Koncern błyskawicznie przywraca owocowi poprzednią formę. Powraca butt peach, która dzięki swojej budzącej erotyczne skojarzenia formie stała się jednym z podstawowych wyrazów w słowniku użytkowników Tindera. Jeśli faktycznie wykonujemy w tył zwrot i z kultury pisma powracamy do kultury obrazkowej, to tworzące ją obrazy nigdy nie będą tak proste i jednoznaczne jak kiedyś.

Złożona z obrazów, poklatkowych filmów, cyfrowych grafik i przygotowanej dla przestrzeni {Bank Pekao Project Roomu} instalacji dźwiękowej wystawa Kamila Kukli prezentuje najnowsze prace artysty, w których nawarstwiające się organiczno–cyfrowe motywy dopełniają się wzajemnie i tworzą postludzkie hybrydy. Jej tytuł odnosi się do widocznej w pracach Kukli dwuznaczności i kondensacji motywów. Połyskliwe, obłe kształty,pieczołowicie wycyzelowane, sąsiadują tu z nerwowymi, impastowymi pociągnięciami pędzla. Pokawałkowane, zredukowane do seksualnych narządów ciała są jednocześnie pociągające, ale i nabrzmiałe,zaczerwienione, zsiniałe, przekwitłe i chore.

Choć malarstwo Kukli wyrasta formalnie z tradycji surrealistycznej, jego gęste, fragmentaryczne obrazy stanowią w gruncie rzeczy wierne odzwierciedlenie naszej rzeczywistości, jej syntezę odartą z anegdoty. Przedstawiają świat rodem z mang dla nastolatków, w którym codzienność miesza się z nadnaturalnością, słodycz z przemocą,a pruderia z rozbuchaną seksualnością. Świat, który niepostrzeżenie stał się naszym własnym.

Piotr Policht

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

Kamil Kukla, U+1F351 PEACH, widok wystawy

ENG

November 2015. Oxford Dictionaries, for the first time in the history of the “Word” of the Year, nominates no word, but a pictograph. An emoji, which is commonly known as “Face with Tears of Joy,” according to the deciding team, best reflects the ethos and mood of the time. There is quite a bit of truth in this – soon enough, the face with its unsettling expression gained an even more demonic aspect, as it is being used massively to express Schadenfreude. The evolution of its meaning resembles the sad fate of Pepe’s frog, which became the emblem of the alt–right movement.

November 2016. Users of Apple’s mobile devices are flooding the Internet with complaints about the decision to redesign the peach emoji. In the new version, it resembles – simply – a peach. The company immediately restores the fruit to its former form – a peach butt, which, thanks to its erotic associations, became one of the most common expressions in the language of Tinder users. If we are indeed doing a complete U–turn when it comes to our literary culture and reverting to an image–oriented one,then the images comprising it will never be as simple and straightforward as in the olden days.

Composed of images, time–lapse photography, digital prints, and the sound installation prepared for {Bank Pekao Project Room}, the exhibition by Kamil Kukla presents the artist’s latest works, in which an accumulation of organic–digital motifs complement each other and create post–human hybrids. The title refers to the ambiguity and condensation of motifs visible in the work of Kukla. Glittering, oval shapes, meticulously chiseled, are adorned here with nervous, impasto brushstrokes. Bodies that have been fragmented and reduced to sexual organs are both enticing, but also swollen, reddened, bruised, decaying, and sick.

Although Kukla’s painting stems formally from the surrealist tradition, his dense, fragmentary images are in fact a faithful reflection of our reality,its synthesis torn from the superficial anecdote. They are depicting the world of manga for teenagers, in which everyday life is mixed with the supernatural, sweetness with violence, and prudery with exaggerated sexuality. A world that has imperceptibly become our own.

Piotr Policht