„Tylko dzieło sztuki może mnie uratować” Michała Frydrycha w BWA Zielona Góra

Tylko dzieło sztuki może mnie uratować, widok wystawy

Tylko dzieło sztuki może mnie uratować. To jest zarówno stwierdzenie, tytuł pracy, jak i tytuł wystawy. Przestrzeń galerii staje się mieszanką lasu, oranżerii, przestrzeni wirtualnej. Żaden z tych kadrów nie dominuje, opowiadana historia znajduje się na ich styku. Wprowadzone z zewnątrz elementy pochodzenia roślinnego robią to, co natura robi zawsze: adaptuje się do nowych warunków. Jej ekspansja nie rozgrywa się w przestrzeni fizycznej. Zostaje odbita i zwielokrotniona w obiektach, fale organicznych form przelewają się przez malarstwo.

Tylko dzieło sztuki może mnie uratować, widok wystawy

Tylko dzieło sztuki może mnie uratować, widok wystawy

Tylko dzieło sztuki może mnie uratować, widok wystawy

A tam gdzie kończy się „naturalność” natury, wchodzi ona w bezpośredni kontakt z postrzeganiem czasu, prozacem życia, rzeczywistością rozumianą jako seria historii zmaterializowanych poprzez język. I właśnie na tym styku, w kruchym ekosystemie idei i materialnych form pochodzących z poza świata sztuki, jest możliwe powstanie rzeczy, które motywują do tworzenia sztuki, która ani nie chce być machiną objawiającą prawdę o świecie, ani nie dokonuje pełnego zanurzenia w oceanie iluzji. Staje się moją osobistą „trzecią pigułką”, pozwalają traktować fikcję wystarczająco serio by stała się rzeczywistością. I o tym chciałbym Wam opowiedzieć na początku wiosny.

Tylko dzieło sztuki może mnie uratować, widok wystawy