„Twarda spacja” Natalii Wiśniewskiej w Galerii Miłość

Natalia Wiśniewska, Łopata, 2015, łopata, skóra

Obszar wystawy Natalii Wiśniewskiej wypełniają figury, które kiedyś nazywaliśmy obiektami artystycznymi lub ideami. Teraz pozostają one martwe. Ten zbiór figur pozwala postawić pytanie o istnienie zależności pomiędzy zamysłem, obiektem i jego odbiorem. To z pozoru formalne pytanie krzyżuje w sobie intuicję artystyczną z mglistym terytorium zamieszkałym przez widma, których obecność i język obdarzony jest sprzecznymi głosami.

Twarda spacja, widok wystawy

Hauntologiczne ujęcie rzeczywistość – odnosząc się do Jacquesa Derridy – zwraca uwagę, że nie jest ona spójna tak jakbyśmy sobie tego życzyli. Teraźniejszość istnieje tylko w odniesieniu do przeszłości. Uparcie powracają umarłe widma. Fantomy w postaci idei, słów, obrazów, dźwięków, śladów po wspomnieniach, poczucia tajemnicy. Czy nasze słowa są naszymi myślami? Czy nasze obrazy są naszą ikonosferą? Struktura ludzkich wspomnień bazuje na wizualności, która staje się ofiarą swojej natury. Jest mirażem zamieszkałym przez widma. Pozostaje jedynie zbieżność przestrzeni intymnej i publicznej. Aby tam dotrzeć wystawa staje się maszyną do wywoływania zjaw.

Twarda spacja, widok wystawy

Natalia Wiśniewska, Łopata, 2015, łopata, skóra

Natalia Wiśniewska, Kanibalizm oka, 2014, wideo, 8’34”

Ten egzorcyzm wymaga powołania swoistego kodu opartego na pojęciu twardej spacji. Komenda ta stosowana jest do formatowania tekstów tworzonych w komputerowych edytorach tekstowych. Stosuje się ją tam, gdzie konieczne jest utrzymanie w jednym wierszu dwóch lub więcej wyrazów. Standardowo używana jest do wymuszenia, aby jednoliterowe przyimki lub spójniki nie pozostawały same na końcu wiersza, co może stanowić pewną niezręczność typograficzną.

Natalia Wiśniewska, Niech żyje Muzeum, 2015, wideo, 3’10”

Natalia Wiśniewska, Książka, 2015,papier, skóra, 20,5×14 cm

Natalia podejmuje się zadania, którego celem jest przetworzenie znaczeń i usankcjonowanie ich w obszarze sztuki. Sięgając po własne doświadczenia, wojeryzm, antropologię obrazu, figurę niemożliwą galerii i manipulację, przyjmuje optykę zależności pomiędzy ekonomią życia a symbolem nieobecności. Analizuje problem naznaczania i fetyszyzacji wytwarzanych form i idei w kulturze wizualnej. Równolegle uczestniczy w tym procesie. Twarda spacja to uwikłanie w organizm. Trwanie, które jednocześnie dzieli jak i łączy. Wystawa pyta o status i granice wizualności, fetyszyzację i adorację obiektu oraz jego instytucjonalne ramowanie. Pyta o życie tego, co umarłe.

Twarda spacja, widok wystawy

Natalia Wiśniewska, Ćwiczenia chirurgiczne, 2015, lightbox, 32×45 cm

Natalia Wiśniewska, Ciepło, 2015, wideo loop,krzesło, kabel grzewczy