„Tarcza Planetarna” Andrzeja Miastkowskiego w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi

Tarcza Planetarna, Rdzeń, 2013

Wyrwy w czasoprzestrzeni spowodowane m.in. eksperymentami Filadelfia i Montauk, systemy Haarp i zagrody częstotliwości implementowane przez rasy pozaziemskie. Temat jak rzeka wpadająca do morza Ciontelpro, dezinformacji i sennych majaków. Kto chce niech wierzy, kto nie chce niech nie wierzy. Tarcza Planetarna to idea zestawu prototypowych urządzeń niwelujących wymienione szkody poczynione w zewnętrznych sferach Ziemi, aż po pasy Van Allena. Wygląd obiektów nie wynika z ich funkcji, przeznaczenia i możliwości, lecz z wyobraźni i zabawy materią. To rodzaj pojemników, skrywających matematyczną, wyrafinowaną mechanikę z kryształów. Mechanizm Tarczy tworzą: Rdzeń, Matryca Sieci, Opiekun Przepływu, Oczka Sieci Krystalicznej i Tafle Fotonów.

Wystawie towarzyszy pokaz filmów Wspólnoty Leeeżeć.

(Egon Fietke – Andrzej Miastkowski)

Opiekun Przepływu, 2013

Opiekun Przepływu, 2013

Doświadczenia z czasem i przestrzenią, sterowanie ludźmi poprzez programowanie umysłów, filtracja naszej planety, próby wytworzenia zewnętrznego sprefabrykowanego Pola Merkaba, zakłócającego naturalne pole magnetyczne Ziemi, to nie tylko zagadnienia z gatunku fantastyki naukowej, lecz nowe formy wojny. Plan zachowania kontroli nad społeczeństwem w koordynatach przyszłej czasoprzestrzeni może wywoływać trwogę o byt naszego gatunku, w związku z czym szczególnej mocy nabiera przekaz projektu Tarcze planetarne – skłonność do egocentrycznego toku rozumowania może prowadzić do błędnych poglądów, iż jesteśmy jedynymi inteligentnym istotami we Wszechświecie. Brak otwartości umysłu może doprowadzić populację ludzką do zguby.

Tarcza planetarna, widok na wystawę

Oczko Sieci Krystalicznej 2, 2013

Tarcza Planetarna, widok na wystawę

Groźba destrukcji czasoprzestrzeni uświadamia konieczność ochrony, którą mogą być tytułowe Tarcze planetarne jak i pole Merkaba, dające możliwość ochrony i regeneracji, rzeczywistości fizycznej.

Tworzywa wykorzystane do zbudowania obiektów wchodzących w skład Tarczy to: drewno, tektura, papier-mâché, tykwa, bibuła, sztuczne futro, stal, gwoździe, akryl, druk na papierze, pigment, farby w proszku oraz druk na papierze. Wzbogacenie prac farbą fluorescencyjną potęguje odczucie niesamowitego, galaktycznego charakteru obiektów. W zaciemnionym wnętrzu widz ulega iluzji, iż prezentowane formy wyglądają jak kosmiczne machiny. Ornamentyka i symbole nawiązujące do starożytnej sztuki kultur pierwotnych wskazują na powiązania cywilizacji ziemskiej z pozaziemskimi. Ekspozycja jest instalacją przestrzenną składającą się z obiektów wiszących w przestrzeni i leżących bezpośrednio na podłodze. Jej wartością jest próba weryfikacji dotychczasowej i funkcjonującej w obecnej świadomości wizji świata. Oswajanie niezrozumiałego, nieogarniętego myślą i niedostępnego zmysłom Wszechświata jest sztuką, która porusza, ma w sobie pierwiastek magiczny i metafizyczny.

Tarcza Planetarna, widok na wystawę

Tarcza Planetarna – Rdzeń, 2013

Andrzej Miastkowski znany bardziej jako Egon Fietke vel Kosmiczny Akrobata, bo także takiego pseudonimu używa. Łódzki artysta, uznawany za twórcę streetartu. Urodzony w 1967 roku. Absolwent  Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego w Łodzi na kierunku kulturoznawstwo ze specjalizacją filmoznawstwo. Jego wczesna działalność związana była ze środowiskiem gdańskim. W latach 1988-1990 uczestnik Galerii Działań Maniakalnych łódzkiej frakcji Pomarańczowej Alternatywy. Współpracował z Ruchem Wolność i Pokój. Był jednym ze współzałożycieli multimedialnej formacji Wspólnota Leeeżeć, która powstała w 1989 roku. Współautor i uczestnik niemalże wszystkich akcji tych grup w Łodzi. Twórca i jeden z redaktorów pisma członków i sympatyków WL „Tygodnika Leeeżeć” oraz zinu „Kau gryzoni na serze” (1988-1990). Autor takich szablonów jak Uwięzić politycznych czy 997 telefon zaufania, aktywnie współtworzył pierwszą falę polskiego graffiti sprayowo-szablonowego. W sferze miejskiej maluje do dziś. W latach 1989-1993 wokalista i twórca scenografii koncertowych eksperymentalnej grupy muzycznej Egon Fietke Ventilator. Od lat 90. tworzy niezwykłe ultrafioletowe instalacje o mistycznym charakterze, złożone z futurystycznych urządzeń o fantastycznej funkcji. Są to prototypy urządzeń do kontaktów międzyplanetarnych, które wpływają stymulująco na pracę ludzkiego umysłu, aby kontakt był najbardziej komfortowy. Kurator cyklu wystaw sztuki współczesnej Die Kunst ist Toth. Artysta obecnie zajmuje się projektowaniem zewnętrznych form futurystycznych urządzeń technologicznych, jak np. Przenośna i Stacjonarna Kabina Teleportacyjna czy Wagon Kontaktów Międzyplanetarnych. Miał wystawy i pokazy filmów w Europie m.in. Francji, Włoszech, Holandii i Anglii, a także Japonii i USA.

Tarcza Planetarna, wernisaż, widok na wystawę

Tarcza Planetarna – Rdzeń, 2013

Tarcza Planetarna – Tafla Fotonów 1, 2013