„Światłowstręt” Karoliny Breguły w Galerii Labirynt

Musical o architekturze, thriller o biurokracji, spektakl teatralny o polityce i dramat psychologiczny o kolekcjonowaniu? Filmy Karoliny Breguły w pierwszych minutach seansu wydają się wpisywać w popularne konwencje, żeby po chwili całkowicie im zaprzeczyć, stworzyć nowe, ponownie je zburzyć i w końcu pozostawić widza na gruzach własnych przekonań i przyzwyczajeń.

Karolina Breguła, „Obraza”, wideo, 2013

Karolina Breguła, „Wieża”, wideo, 2016

Karolina Breguła, „Obraza”, wideo, 2013

Karolina Breguła, „Wieża”, wideo, 2016

Karolina Breguła, „Światłowstręt”, wideo, 2016

Karolina Breguła, „Biuro budowy pomnika”, wideo, 201

Groteskowi bohaterowie, błąkający się w pięknych, choć chłodnych i surowych, modernistycznych przestrzeniach, przypominają Pozzo i Lucky’ego z Czekając na Godota – ich starania są podobnie zapętlone i absurdalne, a cel wciąż się oddala. Są zagubieni i bezsilni wobec społeczno-politycznych absurdów, które sami zazwyczaj tworzą. Ich codzienne zajęcia wydają się metaforami powszednich niedorzeczności – pieczołowita systematyzacja kolekcji zębów, nielegalna hodowla koniczyny, walka ze sztucznym oświetleniem czy budowa wielkiej cukrowej wieży. Ich odniesień należy szukać we współczesnej rzeczywistości, od polityki muzeów, poprzez zaostrzanie prawa, aż po wspomnienia architektonicznych utopii.

Na wystawie prezentowane są między innymi trzy najnowsze filmy Breguły – Światłowstręt, Biuro budowy pomnika i Wieża.

Od lewej: Karolina Breguła „Światłowstręt”, wideo, 2016; „Biuro budowy pomnika”, wideo, 2016

Na pierwszym planie: Karolina Breguła, „Zupa”, wideo, 2014; w głębi od lewej: „Światłowstręt”, wideo, 2016; „Biuro budowy pomnika”, wideo, 2016

Karolina Breguła, Światłowstręt, widok wystawy

Karolina Breguła, Światłowstręt, widok wystawy