Benjamin Bronni i Mateusz Szczypiński w lokal_30

Benjamin Bronni & Mateusz Szczypiński, Somewhere Between, widok wystawy w lokal_30

Na projekt  Somewhere Between składają się dwie wystawy indywidualne – Mateusza Szczypińskiego w Stuttgarcie i Benjamina Bronniego w Warszawie. Obaj artyści urodzili się w połowie lat 80. i chociaż wychowali się w dwóch różnych krajach, łączy ich odwołanie do wspólnej tradycji wizualnej, którą każdy z nich stara się na swój sposób przepracować. Mimo, że tworzą w innych technikach i materiałach – prace Benjamina to w większości przestrzenne instalacje, Mateusz porusza się głównie w sferze dwuwymiarowych obrazów – ich metody twórcze mają ze sobą wiele wspólnego.

Benjamin Bronni, MT-23/76-13E, 2013, MDF, metal, lakier, 230 x 230 x 50 cm

Benjamin Bronni & Mateusz Szczypiński, Somewhere Between, widok wystawy w lokal_30

Każda z wystaw uzupełniona zostanie interwencjami drugiego artysty, co z jednej strony umożliwi konfrontację odmiennych sposobów podejścia do dziedzictwa sztuki abstrakcyjnej, a z drugiej dostrzeżenie pewnych podobieństw formalnych w ich twórczości. To podzielana przez Bronniego i Szczypińskiego fascynacja modernizmem jest punktem wyjścia dla ich indywidualnych poszukiwań. Artyści stają się benjaminowskimi “materialistycznymi historykami”, którzy na ruinach i częściowo zapomnianych strzępkach z przeszłości budują obraz współczesności. Starają się zbadać i na nowo określić wzajemne relacje oraz zależności pomiędzy formami, barwami, płaszczyznami, kompozycją i przestrzenią. Próbują odczytać je i ponownie znaleźć miejsce dla nich we współczesnym myśleniu o obrazie, rzeźbie, czy instalacji, jako jedną z metod obierając moduł z jego powtarzalnością i pozorną przewidywalnością.

Benjamin Bronni, MT-8/13-13C, 2013, MDF, metal, lakier, ok. 130 x 80 x 20 cm

Benjamin Bronni, MT-10/4-13F, 2013, MDF, metal, polistyren, lakier, 62 x 35 x 8 cm

Bronni konstruuje swoje prace w oparciu o twardą geometryczną formę wychodzącą w przestrzeń, która jest podstawą, jak i budulcem kolejnych obiektów. Eksperymentuje z materiałem, fakturą, płaszczyzną, przenikaniem form i nieskończonymi możliwościami ich uproszczenia lub rozwinięcia. Jego prace to wielowarstwowe, abstrakcyjne mozaiki ułożone z precyzyjnie przyciętych i posklejanych płyt MDF lub drewna. Estetyka twórczości Bronniego nawiązuje do awangardowej rzeźby i obiektu, nie jest to jednak czyste odniesienie się do form historycznych. Formalnym powiązaniom towarzyszy zaburzenie i nieprzestrzeganie modernistycznych wyznaczników. Bronni gra przestrzeniami pustymi i zabudowanymi, formami geometrycznymi i organicznymi. Dla wielu jego obiektów charakterystyczna jest również frontalność. To konkretne ustawienie i budowanie kompozycji wobec odbiorcy określa nie tylko strukturę wewnętrzną prac, ale też świadomie lokuje je w relacji z widzem.

Mateusz Szczypiński, Dywan, 2012, olej na płótnie, 52 x 52 cm

Benjamin Bronni, White Beauty, 2014, MDF, lakier, polistyren, 36 x 27 cm

Działaniom Szczypińskiego blisko do dadaistycznego gestu wydobywającego przedmiot z jego codzienności i przenoszącego go na nowe płaszczyzny interpretacyjne. Jego twórczość nie jest przypisana do konkretnej narracji, plasuje się pomiędzy malarstwem a kolażem, przeszłością a przyszłością. Metoda Szczypińskiego polega na zaczynaniu od nowa, odbijaniu się od chaosu oraz niemocy zapanowania nad nim. Ta strategia prowadzi go między innymi do swoistego „porządkowania”, polegającego na wprowadzaniu geometrycznych form i stosowaniu modułu – powtarzalnego elementu, jakim w tkance miasta może być pojedynczy budynek, lub też fragmentu banalnej gazetowej krzyżówki, której konstrukcja niespodziewanie okazuje się nieść nieograniczone możliwości wizualnych układów.

Benjamin Bronni & Mateusz Szczypiński, Somewhere Between, widok wystawy w lokal_30