„Somewhere Between” – Mateusz Szczypiński & Benjamin Bronni w Stuttgarcie

Na projekt Somewhere Between składają się dwie wystawy Mateusza Szczypińskiego i Benjamina Bronniego w Stuttgarcie i w Warszawie. Przedstawiamy fotorelację z pierwszej odsłony projektu, która odbyła się w Galerie Parrotta Contemporary Art w Stuttgarcie.

Benjamin Bronni, Matter of space, 2014. Dzięki uprzejmości Galerie Parrotta Contemporary Art

Benjamin Bronni, Somewhere Between – Kantum, 2014. Widok wystawy. Dzięki uprzejmości Galerie Parrotta Contemporary Art

Benjamin Bronni, Somewhere Between – Kantum, 2014. Widok wystawy. Dzięki uprzejmości Galerie Parrotta Contemporary Art

Obaj artyści urodzili się w połowie lat 80. i chociaż wychowali się w dwóch różnych krajach, łączy ich odwoływanie się do wspólnej tradycji wizualnej, którą każdy z nich stara się na swój sposób przepracować. Mimo że tworzą w innych technikach i materiałach – prace Bronniego to w większości przestrzenne instalacje, Szczypiński porusza się głównie w sferze dwuwymiarowych obrazów – ich metody twórcze mają ze sobą wiele wspólnego.

Każda z wystaw uzupełniona została interwencjami drugiego artysty, co z jednej strony umożliwiło konfrontację odmiennych sposobów podejścia do dziedzictwa sztuki abstrakcyjnej, a z drugiej dostrzeżenie pewnych podobieństw formalnych w ich twórczości. To podzielana przez Bronniego i Szczypińskiego fascynacja modernizmem jest punktem wyjścia dla ich indywidualnych poszukiwań.

Artyści stają się benjaminowskimi “materialistycznymi historykami”, którzy na ruinach i częściowo zapomnianych strzępkach z przeszłości budują obraz współczesności. Starają się zbadać i na nowo określić wzajemne relacje oraz zależności pomiędzy formami, barwami, płaszczyznami, kompozycją i przestrzenią. Próbują odczytać je i ponownie znaleźć miejsce dla nich we współczesnym myśleniu o obrazie, rzeźbie czy instalacji, jako jedną z metod obierając moduł z jego powtarzalnością i pozorną przewidywalnością.

Mateusz Szczypiński, Black Square, 2014. Dzięki uprzejmości Galerie Parrotta Contemporary Art

Mateusz Szczypiński, Somewhere Between – Our Matters, 2014. Widok wystawy. Dzięki uprzejmości Galerie Parrotta Contemporary Art

Bronni konstruuje swoje prace w oparciu o twardą geometryczną formę wychodzącą w przestrzeń, która jest podstawą, jak i budulcem kolejnych obiektów. Eksperymentuje z materiałem, fakturą, płaszczyzną, przenikaniem form i nieskończonymi możliwościami ich uproszczenia lub rozwinięcia. Jego prace to wielowarstwowe, abstrakcyjne mozaiki ułożone z precyzyjnie przyciętych i posklejanych płyt MDF lub drewna. Estetyka twórczości Bronniego nawiązuje do awangardowej rzeźby i obiektu, nie jest to jednak czyste odniesienie się do form historycznych. Formalnym powiązaniom towarzyszy zaburzenie i nieprzestrzeganie modernistycznych wyznaczników. Bronni gra przestrzeniami pustymi i zabudowanymi formami geometrycznymi i organicznymi. Dla wielu jego obiektów charakterystyczna jest również frontalność. To konkretne ustawienie i budowanie kompozycji wobec odbiorcy określa nie tylko strukturę wewnętrzną prac, ale też świadomie lokuje je w relacji z widzem.

Mateusz Szczypiński, Somewhere Between – Our Matters, 2014. Widok wystawy. Dzięki uprzejmości Galerie Parrotta Contemporary Art

Mateusz Szczypiński, Somewhere Between – Our Matters, 2014. Widok wystawy. Dzięki uprzejmości Galerie Parrotta Contemporary Art

Działaniom Szczypińskiego blisko do dadaistycznego gestu wydobywającego przedmiot z jego codzienności i przenoszącego go na nowe płaszczyzny interpretacyjne. Jego twórczość nie jest przypisana do konkretnej narracji, plasuje się pomiędzy malarstwem a kolażem, przeszłością a przyszłością. Metoda Szczypińskiego polega na zaczynaniu od nowa, odbijaniu się od chaosu oraz niemocy zapanowania nad nim. Ta strategia prowadzi go między innymi do swoistego „porządkowania”, polegającego na wprowadzaniu geometrycznych form i stosowaniu modułu – powtarzalnego elementu, jakim w tkance miasta może być pojedynczy budynek, lub też fragmentu banalnej gazetowej krzyżówki, której konstrukcja niespodziewanie okazuje się nieść nieograniczone możliwości wizualnych układów.