„Skeleton. Episode Two of the Euromedieval Saga” Jana Boháča i Viktora Dedeka w Plato Ostrava

Siedzieliśmy przy stole z wiązowego drewna, ustawionym w cieniu rozłożystego cisu. Honza tłumaczył rękopis dotyczący druidów, a ja wypełniałem swój pierwszy wniosek o zwrot nadpłaty podatku. Firma, dla której pracowałem dostarczając jedzenie w czasie lockdownu, ma siedzibę w Danii, więc przypuszczam, że przysługuje mi zwrot zagranicznego podatku VAT czy coś w tym rodzaju. W naukach druidów cis łączony jest ze śmiercią i odrodzeniem. To dlatego jego drewno często wykorzystywane jest przy produkcji broni.

Księżyc w pełni rzucał na dzielnicę Praga 9 grobową poświatę, a lodówka z pełną mocą chłodziła wino pozostałe po wernisażu. Wypiliśmy już wiele kieliszków, kiedy coś przykuło naszą uwagę. Nasze spojrzenia padły na kilka dużych kamieni ułożonych pod cisem. † Pepiček papuga. 25 października 1995; † Zuzanka, 4 kwietnia 2002; † Zuzi 2 rózowolica, 19 kwietnia 2002; Pepík, 6 czerwca 2002. Kiedy dostrzegłem wokół drzewa zielonkawe światło dobywające się z drugiej strony ogrodu, podkradłem się bliżej i wskoczyłem na jedną z gałęzi. Dwa niemal identyczne chomiki-szkielety w stanie ekstatycznej koncentracji układały kamyki na planie przestrzeni rozrysowanym na stole. Papuga poruszała się wokół krawędzi, skrzecząc i grzechocząc kośćmi, jakby chroniła stół rytualnym tańcem, podczas gdy dwa ludzkie szkielety poszukiwały druidzkich run na formularzu podatkowym za rok 2020. Krople czerwonego wina od czasu do czasu przepływały przez ich puste ciała. Było ich pięcioro. Przygotowywali wystawę. Utrata mięśni spowodowana przez edukację, skostnienie poprzez biurokrację, pustka wywołana zmanierowaniem, śmierć sensu zanim zdążył on zostać wyjawiony. Zgromadziliśmy się, piątka nekromantów, by dać rzeczywistości drugie życie – i co to było za życie! Zielone światło z łatwością wstrząśnie unieruchomionymi piaskiem z rajów podatkowych kośćmi Brukseli, rozświetli upartą czaszkę czeskiej sceny artystycznej i zerwie łańcuchy z kurzych grobów ulokowanych w fast foodach w centrach handlowych.

Jan Boháč, Viktor Dedek, „Skeleton. Episode Two of the Euromedieval Saga”, fot. Martin Polak

Jan Boháč, Viktor Dedek, „Skeleton. Episode Two of the Euromedieval Saga”, fot. Martin Polak

Jan Boháč, Viktor Dedek, „Skeleton. Episode Two of the Euromedieval Saga”, fot. Martin Polak

Jan Boháč, Viktor Dedek, „Skeleton. Episode Two of the Euromedieval Saga”, fot. Martin Polak

Jan Boháč, Viktor Dedek, „Skeleton. Episode Two of the Euromedieval Saga”, fot. Martin Polak

Jan Boháč, Viktor Dedek, „Skeleton. Episode Two of the Euromedieval Saga”, fot. Martin Polak

Jednym z podstawowych motywów w Dragon’s Lair, czeskiej wersji gry RPG Dungeons & Dragons, są ruiny. Zwiastują niebezpieczeństwo i często stają się siedliskiem monstrów lub schronieniem dla tych, którzy muszą się kryć. Dragon’s Lair rozgrywa się w świecie fantasy, ale możliwości RPG-ów są nieograniczone – od rekonstrukcji historycznych po kompletnie abstrakcyjne światy innych form i innych praw. W kontekście współczesnych problemów genderowych, imaginacyjna i fikcyjna natura gry pozwala na pełną swobodę i płynność, umożliwiając tworzenie całego spektrum środowisk – od całkowicie dyskryminujących po niemal utopijnie tolerancyjne. Ważnym czynnikiem jest kontekst rozgrywki, czyli miejsce, w którym gra się toczy. Minimalne wymagania co do growych zasobów są niewątpliwą zaletą (wystarczą ołówek, papier i kostka), ale rozbudowa otoczenia, w którym gracz się znajduje, może z jednej strony zwiększyć immersję, a z drugiej uczynić doświadczenie rozgrywki mocniej związanym z pozagrową rzeczywistością.

Jan Boháč i Viktor Dedek