„Sensory Orders” w CSW Łaźnia

Sensory Orders (Porządki zmysłów) to wystawa prezentująca dwadzieścia dziewięć prac, które stanowią artystyczne i naukowe odpowiedzi na jedno z zasadniczych pytań nurtujących naszą epokę, a mianowicie: Jak odczuwamy i rozumiemy w czasach skrajnej niestabilności, zamętu i niepewności? Złożona wyłącznie z elektronicznie przedstawionych tekstów, nieruchomych i ruchomych obrazów oraz dźwięków, wystawa wraz z towarzyszącą jej stroną internetową i publikacją zgłębia trzy różne „porządki” – symboliczną sferę języka i kultury ludzkiej, technologiczny świat maszyn i organiczną domenę ludzkich ciał i przyrodniczych bytów, takich jak wirusy, rośliny, zwierzęta oraz fizyczno-chemiczna materia samej ziemi – analizując ich ścisłe powiązania oraz tryby odczuwania, wzajemne oddziaływania i współzależne wpływy.

Wypowiedzi i prace składające się na wystawę Sensory Orders przekraczają granice państw, dziedzin i kultur. Ich autorami są pochodzący z piętnastu różnych krajów artyści sztuk wizualnych i performatywnych, antropologowie, projektanci, socjologowie, architekci, historycy nauki, kompozytorzy, fizycy i inni badacze. Każdy z nich mówi swoim niepowtarzalnym głosem, wszystkich jednak łączy namysł nad skomplikowanym splotem sił ludzkich, technologicznych i biologicznych, który istnieje wprawdzie od zawsze, znacznie uwydatniony jednak został w ciągu ostatnich miesięcy.

„Sensory Orders”, widok wystawy, fot. Paweł Jóźwiak

„Sensory Orders”, widok wystawy, fot. Paweł Jóźwiak

„Sensory Orders”, widok wystawy, fot. Paweł Jóźwiak

„Sensory Orders”, widok wystawy, fot. Paweł Jóźwiak

„Sensory Orders”, widok wystawy, fot. Paweł Jóźwiak

„Sensory Orders”, widok wystawy, fot. Paweł Jóźwiak

„Sensory Orders”, widok wystawy, fot. Paweł Jóźwiak

„Sensory Orders”, widok wystawy, fot. Paweł Jóźwiak

Teksty, obrazy, dźwięki i filmy wideo składające się na wystawę mierzą się zatem z różnymi trybami rozumienia w świecie, który wydaje się nieustannie balansować na krawędzi zmiany, bezładu i niepewności. Niektóre projekty skupiają się na osobistym przeżyciu zmysłowej izolacji doświadczonej w trakcie lockdownu i kwarantanny (John Aldemann, David Howes i Tereza Stehlikova), inne natomiast przyglądają się nowym formom ludzko-maszynowej wrażliwości powstającym w wyniku rozwoju technologii (TeZ, Saadia Mirza, Oron Catts i Ionat Zurr, Nerea Calvillo, Kurt Hentschlager) oraz wyłaniającej się świadomości nowych chemicznych czy biologicznych uwarunkowań (Nadia Lichtig, Susanne Hertrich i Shintaro Miyazaki). Jeszcze inne projekty koncentrują się na zmysłowych wstrząsach, na które coraz powszechniej jesteśmy wystawieni w codziennym życiu w wyniku polityki sztucznych granic (Nitin Shroff), kolonialnego dziedzictwa okupacji (r e a, Jennifer Biddle) czy postępującego procesu „uinnowienia” świata natury (Wioleta Kamińska).

Jak stara się wykazać cała gama głosów zaprezentowanych na wystawie, różne porządki zmysłowości – ludzkiej, zwierzęcej, roślinnej, maszynowej i ziemskiej – nie są od siebie tak odległe, jak mogłoby się nam wydawać.