„Pułapki i przynęty” Anny Orbaczewskiej w CSW Łaźnia

Anna Orbaczewska jest absolwentką Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Hadze i Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jej prace prezentowane były na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą m.in.: w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Holandii, Japonii. Na co dzień mieszka i pracuje w Trójmieście. W swojej twórczości zajmuje się głównie malarstwem i rysunkiem wykonywanym na papierze, często przenoszonym na ceramikę (talerze, kafle), tworzy również ceramiki.

Na wystawie Pułapki i przynęty w CSW ŁAŹNIA zaprezentowany zostanie najnowszy cykl obrazów artystki oraz rysunki. Orbaczewska odchodzi w nich od poetyckiej i tajemniczej atmosfery swoich wcześniejszych prac, niejednoznacznych kompozycji malarskich przesyconych atmosferą niepokoju i tajemnicy. Dominika Skutnik analizując prace artystki pisała „Przyglądając się obrazom Orbaczewskiej dostrzec można pewien stały, zawsze obecny sprzeciw, niechęć a czasami nawet gwałtowny bunt skierowany wobec narzuconych ról, norm i kanonów — społecznych, rodzicielskich, artystycznych”. To właśnie te wątki wyraźnie wysuwają się na plan pierwszy w najnowszych pracach artystki. Niezgoda, bunt, piętnowanie źródeł społecznych norm stają się głównym tematem.

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

W obrazach prezentowanych na wystawie Pułapki i przynęty artystka sięga m.in. po malarstwo francuskiego rokoka, którego reprodukcje tak często zdobiły wnętrza mieszczańskich domów, tworząc wyobrażenia o uczuciach i ideale kobiecego piękna. Przetwarzając obrazy Bouchera czy Fragonarda Orbaczewska przygląda się masowym wyobrażeniom, stawia pytania dotyczące miłości, a właściwie społecznych wyobrażeń o niej oraz kulturowych sposobów jej obrazowania.

Rysunki w przeciwieństwie do malarstwa określić można rodzajem pamiętnika. Powstają szybko, niemal automatycznie. Odczytać je można jaki zapis uczuć związanych z własnym życiem, emocji wynikających z otaczającej rzeczywistości, refleksją na temat różnego rodzaju relacji oraz roli narzucanej kobiecie i mężczyźnie w systemach społecznych, w których na co dzień funkcjonujemy.

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

Anna Orbaczewska, „Pułapki i przynęty”, widok wystawy, fot. Alina Żemojdzin

W jednym z tekstów o swojej twórczości artystka stwierdza „Nurtuje mnie to, jak bardzo potrafimy utożsamiać się z tym co zostało nam narzucone z góry — przez kulturę, religię, wychowanie. Dlaczego zgadzamy się uznać oczekiwania społeczne za nasze własne potrzeby i pragnienia? Kiedy i dlaczego wyjście poza te oczekiwania spotyka się z ostracyzmem społecznym?”. Wzorce kulturowe dotyczące miłości oraz obrazu kobiety to tytułowe pułapki i przynęty. Obrazy francuskich malarzy uwodzą, niestety nie wytrzymują zderzenia z rzeczywistością, są pułapką naszych nierzeczywistych wyobrażeń i oczekiwań.