„Poruszone ciała. Choreografie nowoczesności” w Muzeum Sztuki w Łodzi
Wystawa stawia pytanie o cielesne i ruchowe doświadczenia nowoczesności, za punkt wyjścia obierając praktykę i teorię rzeźbiarską Katarzyny Kobro. Temat ten podjęty jest w sposób interdyscyplinarny, w kontekście praktyk tanecznych, choreograficznych i teatralnych.
Pierwsza połowa XX wieku była okresem rewolucyjnego fermentu, z którego wyłaniał się nowy człowiek doby modernizmu. Pionierki tańca modernistycznego, jak Loïe Fuller czy Isadora Duncan, zerwały z rygorem baletowych układów, wprowadzając swobodę ekspresji w tańcu. Ciekawość ciała i jego ruchu – u progu XX wieku – przełożyły się na badanie jego anatomicznych uwarunkowań i eksperymentowanie z nim. Zadawano sobie pytanie o to, jak można bardziej zracjonalizować ruch człowieka, aby wysiłek, który wkłada w daną czynność był współmierny do efektu. Jednocześnie zrywano z kulturowymi i społecznymi schematami ruchowymi, w jakie wtłoczone było ciało kobiety na początku XX wieku. Konsekwencją tych działań było z jednej strony ciało wyemancypowane, stające się narzędziem do wyrażania postaw społecznych i buntu. Z drugiej zaś eksploatowane, którego w pełni zracjonalizowany ruch przekładał się na fizyczną pracę, a jego efektem miał być maksymalny zysk.
Celem ekspozycji jest skonfrontowanie rzeźb Katarzyny Kobro z praktykami choreograficzno-tanecznymi pierwszej połowy XX wieku, które budują kontekst dla jej twórczości. Podobnie jak tancerki i choreografki tańca modernistycznego, rzeźbiarka pytała w swoich tekstach teoretycznych o ruch i jego relacje w przestrzeni. Pracując z materią rzeźby, podejmowała temat racjonalizacji i funkcjonalizacji ruchu w życiu codziennym.
Główna narracja wystawy przybliża eksperymenty taneczne i choreograficzne poprzez archiwalne filmy i fotografie. Ekspozycja nie ma jednak wyłącznie charakteru archiwalnego. Projekt wystawienniczy wyróżnia fakt, że został on zaaranżowany we współpracy ze scenografką pracującą dla oper i teatrów dramatycznych, Karoliną Fandrejewską. Zamiast architektury zaproponowana jest scenografia twórczo czerpiąca z archiwalnego materiału, która posłuży za inspirację działaniom performatywnym takim artystom, jak: Tomasz Bazan, Marysia Zimpel, Noa Eshkol Chamber Dance Group, Noa Shadur.
Przypisy
Stopka
- Osoby artystyczne
- Akarova, Tomasz Bazan, Busby Berkeley, Fred Boissonnas, Giannina Censi, Chamber Dance Group, Rosalia Chladek, Émil-Jaques Dalcroze, Sonia Delaunay, Jane Dudley, Isadora Duncan, Noa Eshkol, Karolina Fandrejewska, Loïe Fuller, Martha Graham, Kurt Jooss, Katarzyna Kobro, Zygmunt Krauze, Rudolf Laban, Wsiewołod Meyerhold, The New Dance Group, Gret Palucca, Leni Riefenstahl, Józef Robakowski, Valentine de Saint-Point, Oskar Schlemmer, Edith Segal, Noa Shadur, Vera Skoronel, Władysław Strzemiński, Sophie Taeuber-Arp, Helen Tamiris, Jean Weidt, Mary Wigman, Maria Zimpel
- Miejsce
- Muzeum Sztuki w Łodzi, ms¹
- Czas trwania
- 18.11.2016 - 12.02.2017
- Osoba kuratorska
- Katarzyna Słoboda
- Strona internetowa
- msl.org.pl
- Indeks
- Akarova Busby Berkeley Chamber Dance Group Edith Segal Émil-Jaques Dalcroze Fred Boissonnas Giannina Censi Gret Palucca Helen Tamiris Isadora Duncan Jane Dudley Jean Weidt Józef Robakowski Karolina Fandrejewska Katarzyna Kobro Katarzyna Słoboda Kurt Jooss Leni Riefenstahl Loïe Fuller Maria Zimpel Martha Graham Mary Wigman MS1 Noa Eshkol Noa Shadur Oskar Schlemmer Rok Awangardy Rosalia Chladek Rudolf Laban Sonia Delaunay Sophie Taeuber-Arp The New Dance Group Tomasz Bazan Valentine de Saint-Point Vera Skoronel Władysław Strzemiński Wsiewołod Meyerhold Zygmunt Krauze
