„Polska Szkoła Kolażu” Pawła Althamera i Artura Żmijewskiego w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina

Paweł Althamer i Artur Żmijewski należą do najbardziej rozpoznawalnych polskich artystów. Poznali się w pracowni profesora Grzegorza Kowalskiego, zwanej Kowalnią, na Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Debiutowali w latach dziewięćdziesiątych i od tamtego czasu wpisują się w kanon sztuki polskiej i światowej. Od ukończenia studiów pozostają w kontakcie, przyjaźnią się, wystawiają razem i współpracują. Podczas wspólnej rezydencji w Japonii rozpoczęli cykl prac na papierze, z wykorzystaniem tuszu i stempli. Od 2017 roku tworzą kolaże.

Kolaże zbudowane są z fragmentów wyciętych z albumów o sztuce, albumów fotograficznych i anatomicznych, które artyści zestawiają w zaskakujących i gęstych kompozycjach. Wielowarstwowe, malarskie prace mają wyraźną barwę i fakturę. Ciało, akt, zagłada, abstrakcja to niektóre z wątków pojawiających się na wystawie, jednak żaden z nich nie dominuje. Pomimo tego, że artyści przez lata walki na polu sztuki krytycznej przyzwyczaili publiczność do wezwań do zrywu i rewolucji, nie znajdziemy w kolażach polityki. Jej miejsce przejmuje refleksja o sztuce. Prace wymagają koncentracji i wniknięcia w kontekst, wrażliwości.

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”

Paweł Althamer, ur. 1967, mieszka i pracuje w Warszawie, rzeźbiarz, autor działań, instalacji, filmów video. W swojej twórczości wychodząc od doświadczenia konkretnego cielesnego „ja” , zamazuje granicę między tym co jednostkowe i społeczne, między przestrzenią prywatną a publiczną, między reprezentacją a rzeczywistością, wykonując zarówno realistyczne rzeźby z nietrwałych materiałów, skromne interwencje w rzeczywistość, jak i rozbudowane projekty zakładające kolaborację i partycypację innych podmiotów lub grup np. bezdomnych, dzieci, mieszkańców bloku na warszawskim osiedlu, personelu obsługującego galerie. Od 1994 r. prowadzi cotygodniowe warsztaty ceramiczne dla osób chorujących na stwardnienie rozsiane w Państwowym Ognisku Artystycznym „Nowolipki” w Warszawie, ich wspólne prace wystawiane są jako Paweł Althamer & Grupa Nowolipie. Jego prace pokazywane były m.in. podczas indywidualnych wystaw The Neighbors New Museum, Nowy Jork (2014), Almech Deutsche Guggenheim, Berlin (2011), czy One of Many, Fondazione Nicola Trussardi, Mediolan (2007), jak również zbiorowych w Co widać? Sztuka polska dzisiaj, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2014), Performa 13 Nowy Jork (2013), The Encyclopedic Palace. 55. Biennale w Wenecji, Wenecja (2013).

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”, widok wystawy, fot. Dominik Kulaszewicz

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”, widok wystawy, fot. Dominik Kulaszewicz

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”, widok wystawy, fot. Dominik Kulaszewicz

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”, widok wystawy, fot. Dominik Kulaszewicz

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”, widok wystawy, fot. Dominik Kulaszewicz

Paweł Althamer, Artur Żmijewski, „Polska Szkoła Kolażu”, widok wystawy, fot. Dominik Kulaszewicz

Artur Żmijewski, ur. 1966, mieszka i pracuje w Warszawie. Artysta sztuk wizualnych związany z Fundacją Galerii Foksal, jeden z przedstawicieli sztuki krytycznej w Polsce. W latach 1990-95 studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. Filmem Powtórzenie reprezentował Polskę na 51. Biennale Sztuki Współczesnej w Wenecji. Od 2006 roku był przez kilka lat redaktorem artystycznym pisma „Krytyka Polityczna”. Dziś współpracuje z nim jako szeregowy redaktor. Jest laureatem prestiżowej nagrody Ordway Prize (2010) przyznawanej wspólnie przez New Museum w Nowym Jorku oraz organizację Creative Link for the Arts; nagrody Fondazione Sandretto Re Rebaudengo Per L’Arte w 2000 roku oraz nagrody TVP Kultura w kategorii „Kultura Alternatywna i Sztuki Wizualne”. Do jego najgłośniejszych prac należą: Oko za oko (1998), Berek (1999), Lekcja śpiewu 2 (2003), KR WP (2000), Na spacer (2001), Nasz Śpiewnik (2003), 80064 (2004), Polak w szafie (2006), Katastrofa (2010), Msza (2011). Jest także autorem filmu Oni pokazywanego w ramach Documenta 12. w Kassel w 2007 i filmu Spojrzenie, pokazywanego w Kassel w ramach Documenta 14. Jest także autorem cyklów filmowych Demokracje i Wybrane prace. Był kuratorem 7. Berlińskiego Biennale Sztuki Współczesnej (2012). W 2013 roku został laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy.