„Pampa” Ryszarda Góreckiego w BWA Zielona Góra

Ryszard Górecki to niezwykły przykład artysty, który pracując na pograniczu dwóch języków, dwóch kultur, dwóch krajów, splecionych losem w nierozerwalnie historyczny węzeł, pełen rozwiązanych już, ale też niekiedy ciągle splątanych nici, potrafił miejsce zamieszkania wykorzystać dla swoich celów i przetworzyć. Jego prace są opowieścią o świecie, w którym bodźcem tworzenia i elementem dzieła sztuki mogą być wyniki giełdowe, pudełko od pizzy, znaleziony na spacerze przedmiot albo ważne wydarzenie historyczne. Jest artystą, traktującym to medium jako precyzyjne narzędzie, będące jednocześnie obszarem wymykającym się pełnej kontroli. Te dwuznaczności w twórczości Góreckiego, będącej hymnem na cześć ludzkiej kreatywnej nieodpowiedzialności, stanowią o jej pesymistycznej i przepojonej równoczesną fascynacją narracji o neoliberalnym świecie współistnienia zła, dobra, nauki, religii, śmierci i witalności, przemocy i miłości.

Ryszard Górecki, „Pizza soldiers”

Ryszard Górecki, „Miejsce pamięci”

Ryszard Górecki, „Pampa”, widok wystawy

Ryszard Górecki, „Pampa”

Ryszard Górecki, „Pampa”, widok wystawy

Ryszard Górecki, „Czas jest po mojej stronie”

Ryszard Górecki, „Pizza soldiers”

Ryszard Górecki, „Jak w kinie”

Entropia to może najważniejszy punkt refleksji i odniesienia tej sztuki. Niepowstrzymany proces, którego nie możemy zatrzymać a jeśli nawet możemy nieco spowolnić, to i tak w gruncie rzeczy nie ma to znaczenia. W czasach, gdy artystom zarzuca się niechęć do uniwersalnych narracji, twórczość Góreckiego jest uogólniającą opowieścią o globalnej niepewności, wszechogarniającej niejasności, wielowymiarowości świata, w którym przyszło nam żyć dzisiaj a którego sens musimy tworzyć na bieżąco, bo już dawno przestał być nam dany raz na zawsze.