„Ósme drzwi Pustki” w BWA Olsztyn

Tytuł wystawy Ósme drzwi Pustki nawiązuje do przestrzeni duchowego rozwoju, osiąganych przez medytację. Nie bez znaczenia jest tu też symbolika liczby osiem. Ósemka jest liczbą kosmosu, buddyjskie koło nauki posiada osiem szprych, które wskazują na ośmiokrotną drogę zbawienia, prowadzącą do wyzwolenia z cyklu ponownych narodzin. W chrześcijaństwie liczba osiem podobnie jest związana z symboliką zbawienia, nawiązuje do zmartwychwstania. Liczba osiem – oktogon – osiem ósemek, wskazuje na to, co poza horyzontem możliwości ludzkiej aktywności. Osiem jest bliskie nieskończoności, także jako znak – można powiedzieć, że to ósemka w pozycji horyzontalnej, w swojej wersji dynamicznej.

Ósme drzwi Pustki, widok wystawy

Ósme drzwi Pustki, widok wystawy

Ósme drzwi Pustki, widok wystawy

Artyści w swoich działaniach twórczych poruszają się w sferze minimalizmu, medytacyjności i dotykają pojęć związanych z filozofią i światopoglądem buddyjskim, którego jednym z podstawowych zagadnień jest Pustka. Zdefiniowanie i zrozumienie tego pojęcia jest trudne dla człowieka przywykłego do zachodniego sposobu myślenia. Poprzez działania twórcze artyści definiują indywidualnie Pustkę. Wymykające się racjonalnemu wyjaśnieniu, doskonale zostaje przybliżone w bezpośrednim twórczym obrazowaniu.

Ósme drzwi Pustki, widok wystawy

Ósme drzwi Pustki, widok wystawy

Ósme drzwi Pustki, widok wystawy

Ósme drzwi Pustki, widok wystawy

Jak mówi François Cheng w eseju o Pustce: „Pustka nie równa się nicości. Pustka jest obrazem”. Pustka w znaczeniu buddyjskim, nie ma więc nic wspólnego z negacją i brakiem. Jest wyrazem najwyższej afirmacji potencjalności, harmonii, zjednoczenia ze wszystkimi przejawami rzeczywistości. Większość artystów, których twórczość zaprezentowana będzie na wystawie, posługuje się językiem abstrakcji. Sztuka abstrakcyjna, sztuka geometrii jest polem medytacyjnym. Wyrasta z uważności i kontemplacji. Jest wyrazem harmonii, wywodzącej się z matematycznej miary i uniwersalnych praw, a także z obszaru intuicyjnego poznania, z duchowego doznania, dla którego jej język bezprzedmiotowy jest najdoskonalszym sposobem wyrażania. Język abstrakcji unosi nas od razu w górę, pomija rejony pośrednie, uwalnia nas i kieruje w stronę wyższego porządku, jakiejś pozaobrazowej i pozawerbalnej, lecz istniejącej rzeczywistości.