Obrazy Ryszarda Winiarskiego w Galerii Opera

Nawet jeśli jeden obraz Winiarskiego łudząco przypominałby drugi – nie ma dwóch takich samych. Można by powiedzieć, że w przypadku sztuk plastycznych to zupełnie naturalne zjawisko. Winiarski jednak tworzył swoje obrazy – zwane przez niego obszarami – za pomocą modułów-kwadratów, co sprawiało, że istniało ryzyko powtórzenia w jego sztuce. Nie musiał jednak skupiać się na tym, by układ kwadracików rozmieszczonych na jednym płótnie nie był taki sam jak na innym, bo rozmieszczeniem tym rządził czysty przypadek, wskutek którego powstawał system, a w jego wyniku – dzieło.

Ryszard Winiarski, Prostopadłe osie symetrii w zbiorze 100 x 100 cm, płótno, akryl, tempera, 1975

Ryszard Winiarski, Dziesiąta gra 9 x 9, 81 x 81 cm, akryl, płótno, 1981

Ryszard Winiarski, Pozioma oś symetrii 100 x 100 cm, płótno, akryl, tempera, 1975

Ryszard Winiarski, Obszar 68, 50 x 50 cm, akryl, papier, 1969

Ryszard Winiarski, Powierzchnia X, 104 x 104 cm, sklejka, akryl, 1968

Ryszard Winiarski, Obszar 66, 49,7 x 49,7 cm

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Inspirację czerpał zewsząd. Na przykład z numerów wydrukowanych na biletach tramwajowych albo tablic giełdowych. Niektóre jego dzieła uwarunkowane były rzutami kostek do gry. Początkowo posługiwał się głównie czernią i bielą. Białe i czarne kwadraty wypełniały przestrzenie kolejnych płócien. O ich rozmieszczeniu i kolorze decydował proces myślowy, powstały z przypadkowych liczb i zdarzeń. To właśnie on był dla Winiarskiego znacznie ważniejszy niż efekt końcowy dzieła. Świadczą o tym opisy autora umieszczane na odwrocie obrazu lub obok dzieła tłumaczące jego genezę.

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Ryszard Winiarski, widok wystawy

Z czasem Winiarski zaczął operować dodatkowym kolorem, a następnie wprowadził do swej twórczości trójwymiarowość, tworząc kompozycje przestrzenne. W nagromadzeniu kwadratów potrafił wydzielić tak zwaną pustą strefę – brak figur w danym obszarze – w skutek czego na obrazie powstawała asymetryczna „dziura“. Innym razem stosował kierowaną przypadkiem linię brzegową, tworząc przedziwne, również pozbawione symetrii figury i bryły. Nie interesowało go tworzenie tradycyjnie pojmowanych dzieł sztuki. Pragnął przełożyć zagadnienia z nauk ścisłych na język plastyczny. I to pragnienie zrealizował.