„Notatki z upływającego czasu” Kornelii Dzikowskiej w Kolonii Artystów

W doświadczeniu „uciekającego czasu” nie ma nic magicznego, czy niecodziennego. Jest to chwila, doświadczenie prozaicznej codzienności – bolączka teraźniejszości. W teorii i praktyce dotyczy bez wyjątku każdego z nas. Właśnie ten, wydawać się może, tak banalny temat zainspirował Kornelię Dzikowską i stał się punktem wyjścia jej solowej wystawy.

Oś wystawy stanowi cykl rysunków pt. Notatki z upływającego czasu powstających od 2019 roku. Tym samym artystka wprowadza widza do „gry” pełnej metafor i niedopowiedzeń. Zachęca do wyjścia poza schematyczne ramy interpretacyjne – zmierzenia się z problemem upływu czasu.
Powstawanie prac Dzikowskiej, wchodzących we wzajemną korelację, było procesem, gdzie fundament stanowiła publikacja Pameli M. Lee pt. Chronophobia: on time in the art of the 1960s. W odniesieniu do sztuki Lee jako pionierka aplikuje termin, jakim jest „chronofobia”. W swojej pozycji autorka definiuje tytułową fobię jako rejestrację niemal obsesyjnego niepokoju związanego z czasem i jego miarą.

Rok 2020 potęguje doświadczanie prozaicznej codzienności. Sytuowany jako czas „wielkich zmian” – przez wielu uważany za moment przełomowy, gdzie już nigdy nie będzie nam dany powrót do znanej nam codzienności. Trudno oceniać i określać, jakie procesy ta zmiana za sobą niesie. Jednak pewnym jest, że będą one znaczące i wywrą ogromny wpływ na obszar sztuki współczesnej. Ów moment stał się punktem zwrotnym, który znacząco wpłynął na finalny kształt tej wystawy.

Fragment tekstu Magdaleny Adameczek do katalogu Kornelii Dzikowskiej
Tekst wykorzystano dzięki uprzejmości Galerii Miejskiej BWA w Bydgoszcz

Kornelia Dzikowska, „Notatki z upływającego czasu”, widok wystawy

Kornelia Dzikowska, „Przerysowane notatki z upływającego czasu”, instalacja, 2020

Kornelia Dzikowska, „Notatki z upływającego czasu”, widok wystawy

Kornelia Dzikowska, „Notatki z upływającego czasu”, rysunki cyfrowe, 2019-2020

Kornelia Dzikowska – jest artystką sztuk wizualnych, doktorantką w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dwukrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatką głównej nagrody na wystawie Najlepsze Dyplomy ASP 2018. Studiowała w ramach stypendium naukowego na Akademie der Bildende Künste w Stuttgarcie, a także na Universität der Künste w Berlinie. Jest również absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Tworzy głównie instalacje przestrzenne i multimedialne, projektuje również przestrzeń wizualną w spektaklach teatralnych. Jej prace pokazywane były na wystawach solowych w BWA Bydgoszcz, Centrum Sztuki Współczesnej Ujazdowski, Galerii Zona Sztuki Aktualnej w Szczecinie, czy Galerii Labirynt w Lublinie oraz na wystawach zbiorowych, między innymi, w Muzeum Sztuki Współczesnej w Warszawie, ArtBox Thalwil Bahnhof w Zurichu czy Gdańskiej Galerii Miejskiej.