SZUM
SZUM Wspieraj nas!
  • Działy
    • News
    • Krytyka
    • Rozmowy
    • Do zobaczenia
    • Na dobry początek
    • Eseje
    • Kwartalnik
    • Patronite
  • Archiwum
  • Podcast
  • Redakcja
  • Sklep
Piszemy o sztuce z całej Polski. Komentujemy najważniejsze wydarzenia, dowartościowujemy marginesy, dajemy głos osobom twórczym i specjalistom. Pomóż nam w robieniu SZUMU.
Wspieraj nas!
Newsletter Szumu
co piątek w Twojej skrzynce!
Do zobaczenia 24.11.2017 3 min

„Nie ma jednego” Franciszka Orłowskiego w Rodríguez Gallery

Redakcja
udostępnij — facebook   twitter/x   link
pobierz .pdf
Franciszek Orłowski, Historia dokręcania śruby (fragment), 2017

Wystawa Nie ma jednego składa się z trzech najnowszych projektów Franciszka Orłowskiego. Artysta w zgodzie ze własnym obszarem zainteresowań, także tym razem skupia się na człowieku, jego roli i relacjach międzyludzkich. Opowiada o osobach znajdujących w różnych sytuacjach egzystencjalnych, które łączy element niezauważenia i samotności.

Praca HISTORIA DOKRĘCANIA ŚRUBY, powstała dzięki współpracy Franciszka Orłowskiego z Nikitą, nielegalnym imigrantem z Ukrainy.

Franciszek Orłowski, Historia dokręcania śruby, fot. Tytus Szabelski
Franciszek Orłowski, Historia dokręcania śruby (fragment), 2017
Franciszek Orłowski, Historia dokręcania śruby (fragment), 2017
Franciszek Orłowski, Wnętrze głowy, 2017, fotografia 70 x 52 cm, fot. Tytus Szabelski

Ukazana na slajdach historia opowiada o losach obywatela Ukrainy, inżyniera, który podjął się pracy w Polsce w charakterze robotnika budowlanego. Tak jak wielu imigrantów, osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej, a także pomimo dość dobrej znajomości języka polskiego, skorzystał z usług firmy zajmującej się nielegalnym pośrednictwem pracy. Skutkiem podpisania umowy z firmą nastawioną na maksymalny wyzysk człowieka stała się niezwykle ciężka praca, która doprowadza do ruiny finansowej, fizycznej, psychicznej pracownika, a także pośrednio całej jego rodziny.

Praca Nikity polegała na skręcaniu metalowych konstrukcji. Norma, zawarta w umowie była niewykonalna. Dzień przed wyjazdem z Polski Nikita napisał list ujmujący historię swojego pobytu. Umieścił go w specjalnej wnęce jednej ze śrub, którą wkręcił w konstrukcję, przy której pracował. List ten skierowany jest do anonimowego podmiotu (do Ciebie), mówi o bezradności, potrzebie „uwspólnienia” relacji z drugim, o rozczarowaniu, samotności, niepewności przyszłości, wycieńczeniu pracą i trudnymi warunkami egzystencjalnymi. W liście tym znaleźć można odniesienie do sytuacji, w której dochodzi do konfliktu pomiędzy podmiotem indywidualnym, a zbiorowym i jego roszczeniami oraz wpływie ekonomii na relacje międzyludzkie. Śruba wkręcona przez Nikitę wraz z jej zawartością emocjonalną staje się jednym z ogniw dźwigających powstałą konstrukcję.

Projekt POMIĘDZY prezentuje natomiast fotografie osób pilnujących wystaw. Jest on prostym gestem zwracającym uwagę na rolę osób przebywających w przestrzeni galerii przez cały czas jej otwarcia. Z pozoru niewidzialne dla nas zwiedzających, a jednak bacznie obserwujące każdy nasz krok, podążające za nami. Często czujemy ich obecność podczas relacji z dziełem sztuki, a ich obecność staje się w pewnym sensie integralną częścią wystawy. Rożne ich osobowości zarysowane na fotografiach Franciszka Orłowskiego ukazują istotny ludzki element, element dodany do zamierzonej narracji artystów i kuratorów, niebrany przez nich pod uwagę w czasie konstruowania znaczenia dzieł ani wystaw.

Franciszek Orłowski, Pomiędzy. Jadwiga, 2017 (Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski: Natalia Janus-Malewska, Niech cień słońca upada na świat w pokoju, 2017), fot. Tytus Szabelski
Franciszek Orłowski, Pomiędzy. Marzena (Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski: Marc Adrian, Hot Red, 1965, Jonathan Monk, Ariel Schlesinger, Balanced Acts, 2010, Trevor Paglen, Workers; Gold Coast Terminal; Las Vegas, NV; Distance ~ 1 mile; 8:58 a.m, 2007)
Franciszek Orłowski, fragment cyklu Pomiędzy, fot. Tytus Szabelski
Franciszek Orłowski, Pomiędzy. Andrzej, 2017 (Zachęta Narodowa Galeria Sztuki: Agata Kuś, Jadwiga 2017, 2017 oraz Nosferatu, 2017)

Fotografie Franciszka Orłowskiego ukazują rzeczywistość pomiędzy narracją wystawy a indywidulanym światem przedstawionych. Stanowią także świadomy zabieg artysty polegający na przeniesieniu i odwróceniu znaczeń, złamaniu konwencji „ważności” kadru ze „świątyni sztuki” do jakiego przywykliśmy.

Przypisy

Stopka

Osoby artystyczne
Franciszek Orłowski
Wystawa
Nie ma jednego
Miejsce
Rodríguez Gallery, Poznań
Czas trwania
20.10–24.11.2017
Strona internetowa
rodriguezgallery.com
Indeks
Franciszek Orłowski Rodríguez Gallery

Najczęściej czytane

1
Krytyka 02.05.2025

Uważna rewolucja. Dekolonialne praktyki w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie

Portret Monika Stobiecka
2
Na Dobry Początek 05.05.2025

5–11 maja

Redakcja
3
News 04.05.2025

Zmarł Mirosław Filonik (1958–2025)

Redakcja
4
Patronite 02.05.2025

Spis treści #28

Portret Aleksy Wójtowicz
5
Krytyka 09.05.2025

Wejście na scenę (własnej) sztuki. „Performanse plastyczne Władysława Hasiora” Magdaleny Figzał-Janikowskiej

Portret Marcelina Obarska
6
Na Dobry Początek 12.05.2025

12–18 maja

Redakcja

Newsletter Szumu
co piątek w Twojej skrzynce!

REKLAMA
Piszemy o sztuce z całej Polski. Komentujemy najważniejsze wydarzenia, dowartościowujemy marginesy, dajemy głos osobom twórczym i specjalistom. Pomóż nam w robieniu SZUMU.
„Nie ma jednego” Franciszka Orłowskiego w Rodríguez Gallery — SZUM
REKLAMA
Logo: SZUM

Magazyn SZUM

Fundacja Kultura Miejsca
Wydział Badań Artystycznych i Studiów Kuratorskich
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 39
00-347 Warszawa

redakcja@magazynszum.pl

ISSN 2956-817X

Media społecznościowe

  • facebook
  • instagram
  • spotify
  • apple podcasts
  • podcast RSS

Wspieraj nas!

Polityka prywatności

Kontakt

Przeszukaj SZUM

‹ › ×

    ‹ › ×
      Nasz serwis korzysta z cookies w celu analizy odwiedzin.
      Zapoznaj się z naszą polityką prywatności