NA DOBRY POCZĄTEK: co warto zobaczyć w październiku?
antosz&andzia, z serii Murderer, 1976, z archiwum Katarzyny Chierowskiej
Wrzesień za nami, premiera 6 numeru „SZUMU” też, nasi autorzy już piszą dla was recenzje z wydarzeń zapowiadanych wcześniej w tym dziale… Czas przyjrzeć się temu, co czeka nas w październiku. A czeka nas niemało. Alfredo Jaar, Francis Alӱs, Julian Opie, Mikołaj Smoczyński, Karol Radziszewski, WWB, artyści urodzeni około roku 1989… Przed nami kolejny intensywny miesiąc! Zapraszamy do lektury.
Awangarda nie biła braw. Romuald Kutera/Galeria Sztuki Najnowszej
Muzeum Współczesne Wrocław
10 października – 8 grudnia 2014
Muzeum Współczesne z konsekwencją bada i prezentuje dorobek wrocławskiej awangardy – tym razem kuratorzy tej instytucji wzięli na warsztat historię Galerii Sztuki Najnowszej, ważnego ośrodka promującego sztukę konceptualną w drugiej połowie lat 70. Założycielami galerii, działającej w Akademickim Centrum Kultury Pałacyk, byli Katarzyna Chierowska i Stanisław Antosz, Anna i Romuald Kuterowie, Lech Mrożek oraz Piotr Olszański. Pomimo ciekawego dorobku historia Galerii Sztuki Najnowszej nie była do tej pory badana – ani tym bardziej doceniona. Wystawa w MWW będzie składać się z dwóch części – wystawy indywidualnej Romualda Kutery oraz prezentacji materiałów archiwalnych i prac artystów współtworzących Galerię Sztuki Najnowszej.
Konrad Smoleński, Everything Was Forever, Until It Was No More, Pawilon Polski, 55. Międzynarodowa Wystawa Sztuki, Wenecja, 2013, fot. Bartosz Górka
Konrad Smoleński, Everything Was Forever, Until It Was No More – Próba Czasu
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
11 października – 16 listopada
Zachęta, jako instytucja sprawująca pieczę nad Pawilonem Polskim w Wenecji, ma w swoim zwyczaju współpracę z artystami reprezentującymi Polskę także po zakończeniu Biennale. Przyszła więc pora na wystawę Konrada Smoleńskiego, która jest kontynuacją jego projektu wykonanego w Wenecji – Everything Was Forever, Until It Was No More. Prezentacja Smoleńskiego w Zachęcie, na którą składają się dwa spiżowe dzwony i rzędy szerokopasmowych głośników zostanie dodatkowo rozbudowana o drewnianą platformę, która przysłuży jednocześnie jako scena. Zagrają na niej przedstawiciele współczesnej muzyki awangardowej – Audrey Chen i Phil Minton (głos), Yaninis Kyriakides (elektronika) i Andy Moor (gitara) oraz Stine Janvind Motland (głos).
Francis Alÿs, REEL-UNREEL (NAWIJAĆ-ROZWIJAĆ), dokumentacja wideo akcji, kadr z filmu, 2011
Francis Alӱs, NAWIJAĆ-ROZWIJAĆ (Projekty afgańskie, 2010-2014)
CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa
11 października 2014 – 11 stycznia 2015
W październiku w Zamku Ujazdowskim zagości – po raz pierwszy w Polsce – twórczość uznanego belgijskiego artysty Francisa Alӱsa. Na warszawskiej wystawie zobaczymy przede wszystkim nowe prace artysty wykonane podczas jego podróży do Afganistanu w latach 2010-2014. Trzonem pokazu będzie film Reel-Unreel, który – obok szkiców i różnych materiałów archiwalnych – składa się na Projekty afgańskie. Wystawa zostanie dodatkowo dopełniona innymi ważnymi pracami artysty: Paradox of Praxis I (Sometimes Making Something Leads to Nothing) i The Green Line. Wystawa otwiera się 10 października, ale już dziś (6.10) jej kurator Stach Szabłowski poprowadzi wykład na temat sztuki Alӱsa, a w czwartek (9.10) na Wydziale Sztuki Mediów (pracownia Mirosława Bałki) warszawskiej ASP planowane jest spotkanie z artystą.
Archiwa najtlajfu/ Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
Bal Gałganiarzy / Warszawa W Budowie
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
ul Wybrzeże Kościuszkowskie 37/39
11 października 2014, godz. 20
O zbliżającej się, szóstej edycji Warszawy w Budowie już pisaliśmy na naszych łamach i z niecierpliwością czekamy na wystawy i wydarzenia planowane w ramach tego festiwalu, ale ze szczególną niecierpliwością wyglądamy na imprezę inaugurującą WWB – Bal Gałganiarzy. Nawiązujący do tradycji balów organizowanych przez warszawską Akademię Sztuk Pięknych i współorganizowany właśnie z tą instytucją, Bal Gałganiarzy będzie oficjalnie inaugurował działalność nowego gmachu Akademii na Powiślu. W ramach balu planowana jest aukcja charytatywna, na której będą licytowane kostiumy z Bankietu Ciał, czyli zabawy sylwestrowej w Emilii na przełomie 2012 i 2013 roku. Dochód z aukcji ma być przeznaczony na zakup nowej pracy do kolekcji MSNu – Observer of Spring Lynette Yiadom-Boakye. Oprócz tego, podczas zabawy szykują się rozliczne dodatkowe atrakcje: możemy liczyć na obecność stałych bywalców wernisażowych, którzy, zwykle traktowani z przymrużeniem oka, tutaj zostali zaproszeni w charakterze gości honorowych; na kawaletach zasiądą nadzy modele i modelki ASP, a goście będą mogli przebrać się w działającym na balu “szmatexie” – tego absolutnie nie można przegapić! Wszystkim zainteresowanym radzimy się pośpieszyć, ilość bezpłatnych wejściówek jest ograniczona.
Hito Steyerl, How Not to be Seen. A Fucking Didactic Educational, 2013. HD video file, single screen, 14min
Hito Steyerl, Abstrakt
Instytut Sztuki Wyspa, Gdańsk
17 października – 31 grudnia 2014
Zbliżająca się wystawa Hito Steyerl w IS Wyspa to prawdziwa gratka dla miłośników sztuki eksplorującej współczesną, post-cyfrową rzeczywistość. Niemiecka artystka i teoretyczka, której prace często przybierają formę eseistycznych etiud filmowych, jest uznawana za jedną z klasyczek tego obszaru. W swoich pracach Steyerl skupia się na takich zagadnieniach jak feminizm, militaryzacja czy produkcja i cyrkulacja obrazów medialnych, o których potrafi opowiadać z umiejętną dozą ironii i humoru. Polecamy wyprawę na jej wystawę do Gdańska, bo warto.
www.youtube.com/watch?v=OlSCq1HLea8Alfredo Jaar. Brzmienie ciszy
CSW Znaki Czasu, Toruń
17 października 2014 – 22 luty 2015
Alfredo Jaar, głośny chilijski artysta, uprawiający sztukę zaangażowaną i krytyczną, tak zwykł mówić o swojej praktyce: “Moja wyobraźnia zaczyna pracować, gdy zaczynam dociekać, opierać się na wydarzeniu z prawdziwego życia, głównie tragedii, którą analizuję; zaczynam snuć pewne refleksje… to właśnie temu zdarzeniu z prawdziwego życia staram się odpowiedzieć”. W myśl tej zasady zbudowana jest także wystawa artysty w CSW Znaki Czasu, która otwiera się 17 października. W Toruniu pokazany zostanie jego film Brzmienie ciszy, oparty na historii Kevina Cartera, fotografa z Afryki Południowej, który zdobył sławę dzięki zdjęciom obrazującym głód w Afryce. Krótko po otrzymaniu za nie nagrody Pulitzera Carter popełnił samobójstwo.
Julian Opie, Dębowy las, 2014, winyl na ścianie, unikat, dzięki uprzejmości artysty
Julian Opie, Rzeźby, obrazy, filmy
18 października 2014 – 25 stycznia 2014
Mikołaj Smoczyński. Przedmiot, przestrzeń, fotografia
Karol Radziszewski. America Is Not Ready For This
18 października – 11 stycznia 2014
MOCAK, Kraków
Ten sezon artystyczny wyraźnie stoi mariażem sztuki i nowych mediów, a miłośnicy cyfrowych technologii odnajdą coś dla siebie także w Krakowie. 17 października w MOCAKu otwiera się wystawa Juliana Opie, gwiazda sceny brytyjskiej lat 80. i jeden z reprezentantów tzw. Nowej Rzeźby Brytyjskiej. Opie jest znany dzięki swoim wielkoformatowym instalacjom i obrazom wykorzystującym technologie LCD i LED. W MOCAKu zobaczymy nowe prace tego artysty, wykonane specjalnie na tę wystawę. Ich tematem ma być człowiek i otaczająca go natura. To jednak nie koniec atrakcji w tego dnia w Krakowie – równolegle do wernisażu wystawy Juliana Opie w MOCAKu otworzy się wystawa Mikołaja Smoczyńskiego, w której zostaną pokazane prace należące do kolekcji muzeum (a jest ich ponad tysiąc!), wystawa Karola Radziszewskiego America Is Not Ready For This oraz kolejna odsłona kolekcji MOCAKu.
Irena Kalicka, z cyklu Co się stało to się nie odstanie, 2013/2014, fotografia analogowa
Rysopis. Wystawa artystów urodzonych w Polsce około 1989 roku
DH Renoma, Wrocław
Centrum Sztuki WRO
20 października – 30 listopada 2014
W tym roku polskie instytucje sztuki na poważnie zajęły się mapowaniem współczesnej sceny artystycznej, a wystawa planowana przez Centrum Sztuki WRO można uznać za jej kolejny etap. Tym razem głównym kryterium jest wiek artystów, należących do pokolenia urodzonego około 1989 roku i wychowanych w III RP. Co ciekawe, na wystawie nie znajdziemy zbyt wielu znanych nazwisk (swojsko brzmią jedynie nazwiska Agaty Kus, Marii Toboły i Ireny Kalickiej), wygląda więc na to, że wrocławska wystawa może być okazją dla interesujących debiutów i realnych okryć, czego zabrakło choćby na wystawie Co widać. Już na pierwszy rzut oka, po przejrzeniu starannie przygotowanej strony internetowej wystawy można zauważyć, że wiele prac pokazywanych na wystawie będzie odwoływać się do współczesnych mediów cyfrowych i ich wpływu na nasze życie codzienne – czy będą to realizacje faktycznie interesujące, przekonamy się już wkrótce.
