„My chcemy” Pawła Nowaka w galerii XX1 i „Ja chcę” w Salonie Akademii Koneser

Paweł Nowak stworzył nowy tryptyk artystyczny. Jego pierwsze dwie części pokazane w dwóch galeriach, My chcemy – w Galerii XX1 i Ja chcę w nowej siedzibie Salonu Akademii, wpisały się w czas wyborów parlamentarnych. My chcemy przedstawia ludzi krzyczących na demonstracjach na całym świecie namalowanych na podstawie prasowych i internetowych fotografii. 1005 enkaustycznych obrazków tworzy tłum wyrażający swój sprzeciw albo swoje pragnienia. Twarze wykrzywione grymasem gniewu wobec perfidnych manipulacji politycznych i działań władzy krzyczą ze ścian galerii. Paweł Nowak stworzył bardzo energetyczne pole naładowane ekspresją, które jednocześnie staje się więzieniem. Przechodzień może oglądać/podglądać wystawę przez wąskie szczeliny w oknach.

Natomiast w Salonie Akademii widzimy portrety trzech aktualnych polityków przywódców: Trumpa, Orbana i Kaczyńskiego i ustawioną przed nimi mównicę złożoną z peseli, jakie nam nadano, aby ułatwić funkcjonowanie. Numerowanie ma jednak także inne, bardziej dramatyczne konotacje. Jednostki reprezentowane przez numerki zatracają indywidualność. Obie bardzo mocne instalacje są efektem i wyrazem obecnej rzeczywistości, dziwnych procesów i konfliktów targających światem.

Paweł Nowak, „Ja chcę”, instalacja w ramach wystawy „Fotofaktor” w Salonie Akademii

Paweł Nowak, „My chcemy”, widok wystawy, galeria XX1

Paweł Nowak, „My chcemy”, widok wystawy, galeria XX1

Paweł Nowak, „My chcemy”, widok wystawy, galeria XX1

Paweł Nowak, „My chcemy”, widok wystawy, galeria XX1

Paweł Nowak, „My chcemy”, widok wystawy, galeria XX1

Cały tryptyk zostanie zaprezentowany w Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu. Ostatnia część będzie nosiła tytuł Jesteśmy. „Jesteśmy w środku nieokreślonej przemiany, gdzie stare umiera, a nowe stara się ukształtować […]”. Ta część powraca do przestrzeni prywatnej i opowiada o radzeniu sobie w trudnych czasach. Tryptyk jest kontynuacją cyklu Transfuzje. Twarze wykonane atramentowym drukiem wydobywają się spod czerwonej malarskiej mgły – jakby krwinek będących metaforą naszego nietrwałego życia, ale też naszej obecności na ziemi tu i teraz. Nie da się jej oddzielić od polityki.

Eulalia Domanowska