„Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych”

Wystawa jest próbą pokazania fenomenu Pracowni prowadzonej przez Jerzego Jarnuszkiewicza na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie w latach 1954-1985. Jerzy Jarnuszkiewicz – wybitny artysta i pedagog, z pewnością był jedną z najważniejszych postaci w historii warszawskiej Szkoły. Jego dydaktyka, w miejsce idei pracowni mistrzowskiej realizowała koncepcję pracowni programowej. Program dydaktyczny Jarnuszkiewicza, wywodzący się ze sprzeciwu wobec tradycji rzeźby „szkoły warszawskiej” rozszerzał klasyczny warsztat rzeźbiarski o fotografię, podejmował problematykę związków z architekturą, zwracał uwagę na procesualność. Program Pracowni ewoluował w czasie pod wpływem potrzeb i zainteresowań asystentów i studentów, jego ważnym elementem było stymulowanie do indywidulanych poszukiwań przekraczających tradycyjne ramy dyscypliny. „Nasz program rozwijał się, ale nie miał wytyczonego celu, punktu dojścia. Nam zależało nie na końcowym efekcie, ale na tym, by przedstawić problem, trudności z nim związane i przebadać je, sprawdzić w działaniu. Gdy pojawiały się nowe media, nowe stylistyki, wówczas stwarzaliśmy sytuacje dogodne do ich wprowadzenia i poznania” – mówił Jarnuszkiewicz. Był zwolennikiem dydaktyki partnerskiej, opartej na wymianie i rozmowie, niehierarchicznej i nieautorytarnej.

Elżbieta Cieślar, Studium natury (mężczyzna siedzący na krześle), 1956/57, fot. E. Cieślar, Archiwum Elżbiety Cieślar

Emil Cieślar, Andrzej Latos, Karol Śliwka, Projekt konkursowy Pomnika Bohaterów Warszawy, 1959, Kolekcja Muzeum ASP

Elżbieta Cieślar, Czas – przestrzeń – materia, 1957/58, fot. E. Cieślar, Archiwum Elżbiety Cieślar

Zofia Kulik, Studium natury (postać kobieca ponad horyzontem), 1969/70, fot. Z. Kulik, Archiwum Pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza, Muzeum ASP w Warszawie

Studentka Anna Szalast z modelem w Pracowni Rzeźby Jerzego Jarnuszkiewicza, lata 60., fot. Archiwum Pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza, Muzeum ASP w Warszawie

Pracownia Rzeźby Jerzego Jarnuszkiewicza z widocznym sześciennym namiotem zbudowany przez Wiktora Gutta i Waldemara Raniszewskiego – przestrzeni wspólnych działań artystów, 1972-1974, fot. W. Gutt, Archiwum Wiktora Gutta

Wystawa podejmuje próbę sproblematyzowania programu dydaktycznego Jerzego Jarnuszkiewicza wokół następujących zagadnień: studium natury, czasoprzestrzeń, fotografia, współdziałanie i proces. Pokazuje wybrane prace studenckie powstałe jako odpowiedzi na zadania stawiane w Pracowni lub powstałe w kręgu jej oddziaływania. Jej celem jest także ujawnienie obszernego archiwum zdjęć i dokumentów Pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza przechowywanego w Muzeum Akademii Sztuk Pięknych.

Zofia Kulik, Fotograficzne studium modela z wieszakiem, 1968/69, for. Z. Kulik, Archiwum Pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza, Muzeum ASP w Warszawie

Daniel Wnuk, Obszar obojętny, praca dyplomowa – kilkudniowa akcja w Galerii Repassage, 1980, Archiwum Repassage, Muzeum ASP w Warszawie

Przemysław Kwiek, Studium postaci stojącej, kolejna faza Działań na rzeźbie, 1967/70, fot. P. Kwiek, Fundacja Kulik-KwieKulik

The exhibition attempts to present the phenomenon of the Studio ran by Jerzy Jarnuszkiewicz at the Faculty of Sculpture of the Academy in Warsaw in the years 1954-1985. Jerzy Jarnuszkiewicz – an outstanding artist and teacher, was certainly one of the most important figures in the history of the Academy in Warsaw. His teaching replaced the idea of a master studio with the concept of a studio with a curriculum. Jarnuszkiewicz’s teaching programme, stemming from his opposition to the „Warsaw school” tradition of sculpture expanded the classic sculptural technique with photography, addressed issues of relationships with architecture, drew attention to the process. The curriculum of the Studio evolved over time under the influence of the needs and interests of his assistants and students, its major part was inspiration of individual search going beyond traditional limits of the field. „Our curriculum has developed but it never had an ultimate goal. We cared not about the final effect, but about presenting a problem, associated difficulties, and then studying it, testing in practice. When new media, new aesthetics emerged, we’ve created settings facilitating their implementation and recognition”, Jarnuszkiewicz used to say. He favoured partnership in education, founded in exchange and conversation, non-hierarchical and non-authoritative.

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, widok wystawy, Agnieszka Aleksiewicz

The exhibition attempts to problematise Jarnuszkiewicz’s curriculum around the following issues: study of nature, time and space, photography, interaction and process. It presents selected student pieces produced as responses to Studio assignments or developed under its influence. Its purpose is also to show the extensive archive of photographs and documents of Jerzy Jarnuszkiewicz’s Studio from the collection of the Museum of the Academy of Fine Arts in Warsaw.