„Milenium” Radka Szlagi w Czytelni Sztuki

Radek Szlaga, „Afrykańskie plemiona walczą z Małym Głodem”, 2007, „Malarstwo”, 2014, „Dzięki międzynarodowej pomocy Pigmeje urośli”, 2006, dzięki uprzejmości Czytelni Sztuki, fotografia Wojtek Turkowski

Na jednym z obrazów Radka Szlagi znajduje się uśmiechnięty chłopiec w okularach. Ubrany w kolorową koszulkę w paski, przyciska do siebie małego różowego prosiaka. W tle majaczą kontury pulchnej postaci, szybkie ślady pędzla przypominają brązowe pukle. Gdzieś niżej, zza masywnych dłoni wychodzą dwie kury i wypisane niedbałym pismem zdanie „Mam ręce takie jak Tato, po Tacie. TAKIE SAME”. Jak we wszystkich innych pracach Radka sensy i ich wyjaśnienie zbiegają się w jednym punkcie. Kluczowe staje się dla niego pytanie o miejsce w świecie, nakreślenie mapy dającej podpowiedzi jak uporządkować wewnętrzny i zewnętrzny świat. O tym, że przeszłość i pamiętanie to jedne z najtrudniejszych obszarów doświadczenia, wie każdy z nas, kto próbował przywrócić to, co ulega stopniowemu zacieraniu. Obrazy i postaci zapadają się pod ziemię, chowają za przedmiotami a czasem tak mocno zakotwiczają w rzeczywistości, że podążają za nami jak cień.

Radek Szlaga, widok na pracę „Marks on everything” 2006 , „Tak naprawdę umiem ładnie malować” 2006, „Chłopiec ze świecącą głową” 2006, dzięki uprzejmości Czytelni Sztuki, fotografia Wojtek Turkowski

Nieustanna potrzeba bycia tam, bardzo silna świadomość urodzenia tu, nieustanne poszukiwania źródła malarskiej rzeczywistości, wydają się być punktami wyjścia dla sztuki Radka Szlagi. Działania artysty nie ograniczają się jednak do balansowania pomiędzy tu i tam. Jego opowieści dzieją się w wielu miejscach i przy użyciu wielu środków naraz. Sztuka jest dla niego swoistą dokumentacją nieustannego procesu, zapisem stanu świadomości, odbiciem zarówno tych zasłyszanych, jak i wciąż tworzonych opowieści. Obrazy Radka są przepełnione podskórnym niepokojem. Sztuka staje się sensualnym odzwierciedleniem wewnętrznego mikrokosmosu, postrzegania siebie i swojego otoczenia. Malowanie Szlagi jest poszukiwaniem własnego miejsca w chaosie znaków i wspomnień. Jest nawracającą potrzebą mapowania prywatnej geografii, miejsc, z którymi jest lub był związany: Gliwic – Detroit – Szlagówki.

Wydaje się, że malarstwo jest dla niego próbą oswojenia przemijania, pretekstem do przeszukiwań zakamarków przeszłości, zatracaniem się w tym, co było, a teraz trwa w postaci efemerycznego fenomenu pamięci. Poprzez swoje działania, artysta podejmuje zagadnienie tego, co zaburzone, przesunięte, marginalizowane, odbite, niewidoczne i ukryte. To, co trafia w jego pole widzenia, rozpływa się, ulega ponownej obróbce. Ta nieokiełznana fala obrazów, mitów, zapożyczeń, kopii i oryginałów przybiera u Szlagi próbę opanowania tworzącego się wciąż na nowo świata.

Radek Szlaga, rzeźba kura, zdjęcia Studio Filmlove, dzięki uprzejmości Czytelni Sztuki

Wystawa Milenium to wielowątkowa opowieść o próbie stworzenia spójnego opisu świata. Powracające wciąż motywy, stają się fragmentami pewnej historii, opowieścią o potrzebie systematyzacji i uporządkowaniu materii wspomnień.

Radek Szlaga, widok z ekspozycji Milenium, 2014, zdjęcia Studio Filmlove, dzięki uprzejmości Czytelni Sztuki