„Miasto, którego nie było” – projekt i wystawa o Miedziance

Miasto, którego nie było to projekt realizowany przez studentów, doktorantów oraz wykładowców Wydziału Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego Poznania oraz fotografów z Kotliny Jeleniogórskiej, inspirowany książką Filipa Springera Miedzianka. historia znikania. Artyści konfrontują się w nim z historią nieistniejącego już tytułowego miasteczka.

Marek Wasilewski, „Psalm”, 2013, wideo

Zosia Nierodzińska, „Till, Tristan und Isolde”, 2013, film 8 mm

„Chodzimy po Miedziance, na kartach książki Filipa Springera. Przemierzamy nieznane nam przestrzenie, oczami wyobraźni widzimy miasto, którego nie było, bo każdy przywołany przez nas obraz, choć zapoczątkowany tekstem, prawdziwym wspomnieniem, zdjęciem jest obrazem z wyobraźni”, pisze w katalogu wystawy prof. Marek Wasilewski.

Justyna Misiuk, „Memento”, 2013, obiekt, miedź, wideo

Michał Szczególski, „Mesjasz Kupferbergu”, 2013, wideo

W projekcie udział biorą: Ewa Andrzejewska, Maria Dmitruk, Janina Hobgarska, Karolina Janikowska, Daniel Koniusz, Aleksandra Kubiak, Wojciech Miatkowski, Tomasz Mielech, Justyna Misiuk, Zofia Nierodzińska, Aleka Polis, Michał Szczególski, Ela E. Walters, Marek Wasilewski, Hubert Wińczyk, Wojciech Zawadzki.

Ela W-Walters, „Kula”, 2013, wideo

Maria Dmitruk, „Ubi sunt”, 2013, instalacja

Podobnie jak autor Miedzianki. Historii znikania, również artyści materializujący swoje doznawanie historii Miedzianki, przekazują je nam głównie bazując na opowieściach, domysłach, zdobywanych informacjach. Są na wystawie nagrania wspomnień, ludzkie głosy, urywki dźwięków z miejsca tętniącego niegdyś życiem. Miejsca przez stulecia opierającego się wichrom historii. Przemijaniem epok, zmianom władców i granic. Najazdom i wojnom. Pomorom i klęskom. Miejsca-miasta, które niemal niepostrzeżenie, w latach 70. ubiegłego stulecia, zniknęło z powierzchni ziemi. Na mocy urzędniczej decyzji Miedziankę skazano na niepamięć.

Fotografowie jeleniogórscy: Ewa Andrzejewska, Janina Hogbarska, Wojciech Miatkowski, Wojciech Zawadzki

Karolina Janikowska, „In Kupferberg”, 2013, obiekt, dźwięk

Niewiele materialnych śladów Miedzianki da się już dzisiaj odnaleźć. Pewnie dlatego też w pracach większości artystów tworzących wystawę Miasto, którego nie było, obecny i tak ważny jest dźwięk. Echo dawnego, ślad rytmu wnętrza Miedzianej Góry. Dużo na tej wystawie szumów, odgłosów, strzępów, nasłuchów.

Aleksandra Ola Kubiak, „Radon Machine”, 2013, obiekt

Znamienne jest to, że prawie każda z prac zawiera wymieniane elementy dźwiękowe. W wędrówce śladami wspomnienia Miedzianki strefa dźwięku intensywnie tka materię naszej pamięci.

Aleka Polis, „Dryf memetyczny” z cyklu „Wzorzec herstorii”, 2013, wideo