„Małgorzata Potocka” w Fundacji Arton w Warszawie

Małgorzata Potocka jako aktorka, jest związana z filmem niemal przez całe swoje życie. Swoją pierwszą rolę filmową zagrała już w wieku kilku lat. Jednak poza swoją działalnością aktorską, Potocka jest także artystką wizualną. Pod koniec lat 70. wspólnie ze swoim mężem, Józefem Robakowskim, prowadziła niezależne miejsce sztuki legendarną Galerię Wymiany w Łodzi i współtworzyła jednocześnie środowisko ówczesnej polskiej awangardy.

Małgorzata Potocka, Od lewej: „Notatnik” (Moje ciało), 1979/80 oraz „Widzenie niepełne”, 1980 fot. Alexander Kot-Zaitsaú, dzięki uprzejmości Fundacji Arton

Małgorzata Potocka, „Notatnik” (Moje ciało), 1979/80 (fragment) fot. Alexander Kot-Zaitsaú, dzięki uprzejmości Fundacji Arton

Małgorzata Potocka, „Korekcje”, 1983 fot. Alexander Kot-Zaitsaú, dzięki uprzejmości Fundacji Arton

Małgorzata Potocka, widok wystawy, fot. Alexander Kot-Zaitsaú, dzięki uprzejmości Fundacji Arton

Potocka posługiwała się różnymi mediami: filmem (jej prace powstawały na taśmie 16 mm), pracowała także z wideo – jako jedna z pierwszych artystek w Polsce. Szczególne miejsce w jej twórczości zajmowała fotografia. Tworzyła fotograficzne cykle autoportretów oraz zdjęcia dokumentujące świat wokół niej. Wybierała z PRL-owskiej rzeczywistości to, co wydawało się jej najbardziej paradoksalne, absurdalne, unikalne i budowała z reporterskich ujęć wieloznaczne kompozycje, układy i narracje. Potocka jako artystka wizualna zadebiutowała w 1976 r. w ramach zbiorowej wystawy „Oferta” w Lublinie. W kolejnych latach jej prace były pokazywane na wystawach m.in. w Łodzi, Warszawie, Wrocławiu, Zagrzebiu, Paryżu, Kassel, Hamburgu, Brukseli i Nowym Jorku. Wystawa Małgorzaty Potockiej w Fundacji Arton została zbudowana w oparciu o fotograficzne autoportrety artystki. Kolejne auto-ujęcia jej twarzy są szczególną próbą mierzenia się z tym tematem, tak dawnym, jak sama fotografia. Jest to próba wyjątkowa, bo wykonana przez osobę znaną i rozpoznawaną, która jednocześnie pozostaje niezmiennie sama ze swoimi lękami, obawami, ale także obserwacjami. Potocka przygląda się sobie uważnie i świadomie, prowadząc grę z własnym wizerunkiem – tym publicznym i prywatnym. Jak trafnie pisał o Potockiej Jerzy Busza: „Jedynym punktem odniesienia do jakichkolwiek działań Małgorzaty Potockiej jest ona sama”

Małgorzata Potocka, widok wystawy, fot. Alexander Kot-Zaitsaú, dzięki uprzejmości Fundacji Arton

Małgorzata Potocka, widok wystawy, fot. Alexander Kot-Zaitsaú, dzięki uprzejmości Fundacji Arton

Małgorzata Potocka, widok wystawy, fot. Alexander Kot-Zaitsaú, dzięki uprzejmości Fundacji Arton

Małgorzata Potocka, „Relacje”, 1980, fot. Alexander Kot-Zaitsaú, dzięki uprzejmości Fundacji Arton

MAŁGORZATA POTOCKA – aktorka, reżyserka, producentka filmowa, artystka wizualna. Autorka filmów, fotografii, prac wideo. Wychowała się w rodzinie blisko związanej z filmem. Pierwszy raz przed kamerą wystąpiła jako kilkuletnia dziewczynka, ale jej faktycznym debiutem kinowym był film Andrzeja Wajdy „Wszystko na sprzedaż”, co przyniosło Potockiej kolejne role w Polsce i zagranicą. W 1978 r. ukończyła Wydział Aktorski, a w 1981 r. Wydział Reżyserii w PWSFTviT w Łodzi. W 1985 r. była stypendystką Film Workshop Millenium w Nowym Jorku oraz wykładała na kilku uczelniach w USA. Należy do Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Stowarzyszenia Twórców Kultury. Jest autorką fotografii, filmów eksperymentalnych, teledysków oraz programów telewizyjnych. Swoje prace wystawiała m.in. w Warszawie, Krakowie, Paryżu, Budapeszcie i Nowym Jorku. Razem z Józefem Robakowskim, współtworzyła w Łodzi legendarną Galerię Wymiany. Obecnie jest dyrektorką naczelną i artystyczną Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego w Radomiu.