„Let it burn” w Galerii BWA w Gorzowie Wielkopolskim

Tytuł wystawy pochodzi z piosenki PJ Harvey Written On The Forehead. Piosenka nie należy do wesołych. Miasto płonie, pożera je wojna, ludzie chcąc ratować życie desperacko rzucają się do cuchnącej rzeki. Refren sugeruje, że niekoniecznie jest co ratować, a sama wymowa tekstu jest raczej nihilistyczna.

Artur Rozen, Cyga, 2016

Karolina Gołębiowska, Palm Beach Social Room, 2016

Patrycja Migiel, Nie Fryga wygra – Poradnik jak żyć i funkcjonować ze sztuką w przestrzeni publicznej, 2016

Wystawa ma dwa klucze odczytania – z jednej strony prace w różny sposób krytycznie odnoszące się do przestrzeni miasta. Krytycznie w najbardziej sensownym rozumieniu tego słowa, to znaczy są to działania rozpoznające i uwidaczniające istniejące konflikty w sposób pozbawiony niepotrzebnego zdystansowania. Wystawa jest też bardzo mocno związana z kontekstem Szczecina, poszczególne realizacje odnoszą się do zdarzeń mających miejsce w przestrzeni tego miasta w ostatnich kilkunastu miesiącach. Chodzi m.in. o burzliwa dyskusję wokół kontrowersyjnej Frygi Maurycego Gomulickiego (Artur Rozen, Patrycja Migiel), protestów przeciw zaostrzeniu ustawy aborcyjnej (Aleksandra Ska), głośnego konfliktu spowodowanego niesprawiedliwymi warunkami zatrudniania sprzątaczek i portierów na Akademii Sztuki (Karolina Gołębiowska) i obecności bezdomnych (Jolanta Nowaczyk). Na wystawie znajdują się też dwie realizacje, które dopiero w kontekście pozostałych prac uzyskują aktywistyczny sens takie jak VS Karoliny Mełnickiej czy Masturbacja to nie profanacja Karoliny Gołębiowskiej.

Karolina Mełnicka, VS (Versus), 2016 ; na drugim planie: Aleksandra Ska, Protest przeciwko kompletnemu zakazowi aborcji w Polsce, 2016

Patrycja Migiel, Nie Fryga wygra – Poradnik jak żyć i funkcjonować ze sztuką w przestrzeni publicznej, 2016

Patrycja Migiel, Nie Fryga wygra – Poradnik jak żyć i funkcjonować ze sztuką w przestrzeni publicznej, 2016

Karolina Gołębiowska, Palm Beach Social Room, 2016

Drugim kluczem odczytania wystawy jest kwestia kontekstu dydaktyki postaw krytycznych i aktywistycznych w ramach kształcenia akademickiego. Prowadząca pracownie dr Aleksandra Ska realizuje autorski program ściśle związany z jej aktualną praktyka artystyczną. Polskie uczelnie artystyczne zdecydowanie źle znoszą obecność kobiet, szczególnie na samodzielnych stanowiskach kierowników pracowni, źle też znoszą postawy odbiegające od akademickiego zachowawczego modelu kształcenia. Wystawa jest prezentacją pierwszych lat funkcjonowania pracowni.