„Leśnienie” Natalii Kopytko w BWA Wrocław

Leśnienie, widok wystawy

Leśnienie to przestrzeń poświęcona pamięci przyrody, a właściwie utraconej z nią jedności. Dla naszych przodków była bezpiecznym miejscem schronienia jaki i budziła podziw i strach – mówi Ewa Służyńska, kuratorka wystawy. Las jest dzisiaj jedynie baśniowym wspomnieniem, miejscem spoczynku wierzeń i ludowych podań. Jeśli w ogóle przetrwa, stanie się całkowicie zależny od nas. – dodaje. Natalia Kopytko w swoim projekcie przedstawia jeszcze stan sprzed ekologicznej klęski, przywołując wizję natury jako niedostępną pełną niezgłębionych i niezbadanych przez naukę tajemnic.

Leśnienie, widok wystawy

Leśnienie, widok wystawy

Las z instalacji Natalii Kopytko pełny jest wewnętrznego, duchowego życia. Zamieszkują go stwory i duszki budzące sympatię, ale także złowrogie demony. Artystka odwołuje się do wierzeń i legend, które przetrwały do naszych czasów w różnych wersjach. Każda niemal mitologia posiada odpowiednik leśnego ducha: Słowianie wierzyli w Wyszymory, w mitologii irlandzkiej leśnymi duchami były Sídhe, a kulturze japońskiej – Kodama. Artystka w ten sposób przywołuje pamięć o pierwotnej naturze, takiej, którą dziś odnajdujemy jedynie w literaturze, pieśniach i ludowych podaniach – wyznaje Ewa Służyńska. Projekt Natalii Kopytko to nie tylko opowieść o oddaleniu się człowieka od przyrody. To także bardzo świadoma wypowiedź o skomplikowanych wpływach i relacjach dotyczących naszego środowiska naturalnego, zawierająca w sobie zarówno pozytywną wersję wydarzeń, jak i coś gorzkiego rodem z dystopii: człowiek powinien chronić las, ale gdy go zabraknie, las poradzi sobie bez niego.

Leśnienie, widok wystawy

Leśnienie, widok wystawy

Zaaranżowana w galerii SiC! wystawa to artystyczna instalacja mająca bardziej charakter scenograficzny. Przypomina wystrój teatralnego, baśniowego spektaklu. Ceramiczne obiekty naśladują swoim kształtem gałęzie i konary drzew. Odróżnia ją od nich biała gładka powierzchnia i antropomorficzne cechy. Ułożone na leśnej ściółce – podłożu z kory drzew wykazują podobieństwo do materiału, który naśladują, podkreślają jednocześnie swoją całkowitą od niego odrębność. Estetyczny dizajn inspirowany popkulturą, a także fantazjami zaczerpniętymi z dzieciństwa, łączy się tu z ważną i pogłębioną narracją, a sama ekspozycja działać będzie nie tylko wizualnie, ale także swoim zapachem i wilgotnością powietrza.

Niektórzy twierdzą, że las to wytwór działalności człowieka – mówi młoda kuratorka. Powolna śmierć lasu związana jest z pojawieniem się rolnictwa na globalną skalę. A więc to nie las, a pole jest dziełem ludzkich rąk. W estetycznej i przyjemniej dla oka formie Natalia Kopytko przemyciła ważne uniwersalne przesłanie, które wobec aktualnych wydarzeń może nabierać większej mocy.

Leśnienie, widok wystawy