„Komorebi — ekoprojekt (nie tylko) dla dzieci” w BWA Katowice

*„Komorebi” oznacza w języku japońskim rozproszone światło, które przedziera się przez liście drzew. To optyczne zjawisko kojarzy się z dzieciństwem, z beztroskim tarzaniem się po trawie, leżeniem w hamaku, bujaniem się na huśtawce zawieszonej na drzewie.

Kiedy byłam dzieckiem, spędzałam dużo czasu na wsi i w lesie. Przemierzyłam leśnymi ścieżkami niezliczoną ilość kilometrów, upajając się ciężkim, wilgotnym zapachem mchu i ziemi, nasłuchiwałam odgłosów zwierząt i szukałam ich tropów. Teraz, kiedy jestem już dorosła, staram się wyjeżdżać poza centrum miasta jak najczęściej, bo czuję, że na łonie natury „wracam do siebie”. Lubię kłaść się pod drzewem i patrzeć na słońce przebijające się przez liście. Temu pięknemu zjawisku optycznemu Japończycy nadali określenie komorebi. Tak właśnie nazwałam projekt, który powstał z miłości do natury.

Paweł Szeibel, „Laboratorium ruchu roślin”, fot. B. Kubska

Paweł Szeibel, „Laboratorium ruchu roślin”, fot. B. Kubska

Michalina Bigaj, „I memorized it, it did not have the aroma”, fot. K. Goczoł

Krzysztof Maniak, „Plac zabaw”, fot. K. Goczoł

Krzysztof Maniak, „Plac zabaw”, fot. K. Goczoł

Michał Smandek, „Figura na wodzie”, fot. K. Goczoł

Ta wystawa utkana jest z ptasich treli, zapachu mchu rosnącego na gałęzi leżącej na mokrej ściółce, szumu kołyszących się na wietrze drzew. Zachwytem nad cudem natury dzielą się również artystki i artyści, których zaprosiłam do współpracy. Każda z osób poprzez swoją pracę opowiada w inny sposób o tym, co jest dla niej ważne w kontakcie z przyrodą: co ją ciekawi, co zachwyca, co inspiruje, co kocha, co niepokoi. Ale wszystkie opowieści łączy jedno — głębokie przekonanie o tym, że jesteśmy nieodłączną częścią przyrody i że naszym obowiązkiem jest to, żeby traktować ją z szacunkiem.

Natalia Bażowska, „Gniazdo”, fot. k. Goczoł

Kornel Janczy, „Future Nostalgia”, fot. K. Goczoł

Magdalena Kreis, Natalia Romaszkan / do dizajnu, „Typo-patyki”, fot. K. Goczoł

Diana Rönnberg, „Easy peasy. Nawet dziecko tak potrafi”, fot. K. Goczoł

Wystawa jest polem do swobodnej eksploracji, doświadczania sztuki wszystkimi zmysłami. Dzieci mogą dotykać, wąchać, nasłuchiwać dzieł sztuki. Projekt ma zwrócić uwagę na silny aspekt naturalnej, nierozerwalnej więzi człowieka z naturą. Ta relacja to terytorium, na którym zbiegają się refleksje socjologów, etyków, przyrodników, ekologów, artystów. W dobie kryzysu klimatycznego, każde działanie ekologiczno-edukacyjne ma ogromne znaczenie, dlatego realizujemy również warsztaty, akcje artystyczne, spotkania jako działania towarzyszące wystawie. Będą one miały na celu uwrażliwianie na piękno otaczającej nas przyrody i zwiększenie ekologicznej świadomości. Spotkania będą realizowane zarówno w Galerii BWA jak i na łonie natury. Staraliśmy się stworzyć projekt jak najbardziej ekologiczny, ograniczając do minimum ilość śmieci powstałych podczas realizowania wystawy. Prace stworzone przez artystów są wykonane z naturalnych tworzyw a druki towarzyszące projektowi są drukowane na papierze z recyklingu.

Aneta Zasucha