„Historie o starości” w Galerii Arsenał w Białymstoku

Wystawa Historie o starości* jest głosem w debacie poświęconej problemowi starości. W Polsce obecnie żyje ponad 4 tys. ludzi w wieku ponad stu lat, wielu z nich cieszy się dobrym zdrowiem i kondycją intelektualną.

Na wystawie pokażemy prace artystów współczesnych (w większości polskich) mówiące o starości z różnych punktów widzenia i traktujące o rozmaitych jej aspektach: biologicznym, ekonomicznym, psychologicznym, społecznym – zwłaszcza w kontekście relacji międzyludzkich i międzypokoleniowych. Przede wszystkim spróbujemy określić, co to znaczy być starym człowiekiem w dzisiejszych czasach. Kiedy zaczynamy myśleć o starości? Jak zmieniają się postawy wobec osób starszych? Jaki obraz starości znajdujemy w przekazie medialnym, np. w publicystyce czy reklamach. I w końcu – jaką wizję starości kreuje sztuka? Jak widzą ją artyści różnych generacji? Czy dla tych, którzy tworzą do późnego wieku, starość jest w ogóle tematem ich sztuki?

Jan Świdziński, „Starość nie radość”, 2003

Koji Kamoji, „Przeciąg/Starość”, 1975–2018

Artur Żmijewski, „Nasz śpiewnik”, 2003

„Historie o starości”, widok wystawy

Daniel Rumiancew, „Domowy wyrób świec”, 2013

„Historie o starości”, widok wystawy

Krystyna Piotrowska, „Kiedyś były czarne”, 2018/2019

Ewa Partum, „Zmiana. Mój problem jest problemem kobiety”, 1979

Małgorzata Niedzielko, „Dekonstrukcja ojca. Hommage à Louise Bourgeois”, 2019

Magdalena Moskwa, „bez tytułu”, 2003

Natalia LL, „Dulce – post mortem”, 2017

Marzanna Morozewicz, „Nieuchronne (Stąpanie)”, 2018, „Nieuchronne (Grupa Laokoona)”, 2018

Jan Szewczyk, „Takie koty”, 2009

Ewa Zarzycka, „Nie jestem Zofią Rydet…”, od 2017

Daniel Rumiancew, „Druga szansa”, 2016–2017

Katarzyna Kozyra, „Święto Wiosny”(mała wersja), 1999-2002

* Tytuł wystawy jest inspirowany książką Georges’a Minois Historia starości. Od antyku do renesansu, tłum. Katarzyna Marczewska, 1995 (oryginalne wydanie francuskie: Histoire de la vieillesse de L’Antiquite à la Renaissance, 1987).