„Happy End” Dominiki Olszowy w Galerii Arsenał w Białymstoku

W sklepie

Karolina Plinta analizuje dorobek Dominiki Olszowy

Wystawa „Happy End” to monograficzna prezentacja twórczości Dominiki Olszowy, artystki działającej na styku sztuk wizualnych, performansu i teatru. Na wystawie pokazany jest wybór starszych prac, poruszających wątki kryzysu egzystencjalnego i wynikających z niego lęków, oraz nowe realizacje, w których artystka rozwija tematykę kondycji prekarnej¹i zdrowia. Przestrzeń ekspozycji podzielona jest na trzy symboliczne strefy, będące reinterpretacjami poczekalni, gabinetu zabiegowego oraz cmentarza. Energetyczna i emocjonalna aura każdego z tych miejsc została oddana poprzez specjalną aranżację. Sama artystka określa tę metodę jako wnętrzarstwo. Wykorzystuje w niej techniki scenograficzne i tanie elementy dekoracyjne, czerpie z peryferyjnej estetyki potransformacyjnych trendów mieszkaniowych, którą łączy z symbolami i motywami stale przewijającymi się w jej twórczości, jak skórzane meble, szlam, kiczowate krajobrazy czy ziarna kawy.

Wnętrzarstwoto jednocześnie praktyka introspekcji, również silnie obecnej w twórczości artystki. Olszowy w swoich pracach bazuje często na doświadczeniach osobistych, przetwarza je jednak w uniwersalne, przepełnione subtelnym humorem wypowiedzi na temat ludzkiej kondycji i czasu. Wnętrza zamieszkiwane przez słabostki, lęki, historie i stany uczuciowe są dla niej obszarem snucia groteskowych fantazji, teatrzykiem absurdu, w którym kolorowy świat wyobraźni i radosnej twórczości zderza się z brutalną rzeczywistością.

Dominika Olszowy, „Happy End”, widok wystawy, Galeria Arsenał w Białymstoku, fot. Maciej Zaniewski

Dominika Olszowy, „Happy End”, widok wystawy

Dominika Olszowy, „Happy End”, widok wystawy

Dominika Olszowy, „Happy End”, widok wystawy, Galeria Arsenał w Białymstoku, fot. Maciej Zaniewski

Dominika Olszowy, „Happy End”, widok wystawy

Dominika Olszowy, „Happy End”, widok wystawy

Dominika Olszowy, „Happy End”, widok wystawy

Dominika Olszowy, „Happy End”, widok wystawy

Dominika Olszowyukończyła intermedia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Realizuje prace na pograniczu różnych mediów, wykorzystując m.in. wideo, performans, rzeźbę, instalację i scenografię. Jest założycielką Galerii Sandra, współtworzyła radykalną grupę hip-hopową Cipedrapskuad oraz gang motorowerowy Horsefuckers M.C. Czerpie z konwencji oraz stylistyki amatorskiego teatrzyku, kabaretu, mockumentu czy telewizyjnego tokszoł, które swobodnie łączy i wyolbrzymia do granic pastiszu. Laureatka konkursu Spojrzenia 2019 – Nagroda Deutsche Bankorganizowanego przez Zachętę – Narodową Galerię Sztuki. W latach 2017–2018 w ramach projektu PTV. Performans TVrealizowanego przez CSW Zamek Ujazdowski stworzyła studio telewizyjne, które nadało cztery odcinki programu PTV. Mieszka i pracuje w Warszawie.

[1] Prekarny(ang. ‘precarious’) – przymiotnik pochodzący od słowa prekarność(ang. ‘precarity’) oznaczającego m.in. niepewność, stan zależności od kogoś lub czegoś. Z punktu widzenia krytyki społecznej na kondycję prekariuszaskłada się niewiedza o przyszłości własnego losu skutkująca brakiem poczucia bezpieczeństwa i stabilności oraz niemoc wynikająca z niemożliwości decydowania o sobie samym. Na podstawie: Marta Keil, Prekarny, czyli niemy, „Dwutygodnik” 106, 05/2013, online: https://www.dwutygodnik.com/artykul/4483-prekarny-czyli-niemy.html