„Górne światło” Szymona Szewczyka w Galerii Szarej

Narracja wystawy Szymona Szewczyka krąży wokół nietrwałości wiedzy i ludzkich dokonań oraz uporczywego poszukiwania porządku w świecie.

Prezentowane obiekty, kolaże, instalacje przybierają trudne do umiejscowienia w czasie formy spreparowanych pseudoarcheologicznych eksponatów.

Wystawie towarzyszy esej inspirowany fotografią przedstawiającą meteoryt otoczony zgliszczami Muzeum Narodowego w Rio de Janeiro.

„Postument otaczają czarne od sadzy ściany. Gruz i płaty farby ze spalonego sufitu łamią się pod stopami. Stoi w holu, przed schodami prowadzącymi do kolejnych sal muzeum. W tym miejscu codziennie wielu ludzi musiało przeciskać się jeden po drugim przez obrotowe bramki, żeby zobaczyć zgromadzone, skrupulatnie skatalogowane i wyeksponowane obiekty.

Na postumencie leży ważący 5360 kilogramów meteoryt żelazny Bendegó. Kosmiczna Bryła składająca się głównie z żelaza, niklu, kobaltu, fosforu oraz śladowych (milionowe części) ilości siarki i węgla. Spadła z kosmosu na powierzchnię planety Ziemia, a właściwie nie spadła, bo w kosmosie nic nie spada, tylko w trakcie swojego lotu przez galaktykę dostała się w pole oddziaływania grawitacyjnego planety Ziemia, co spowodowało wzajemne przyciąganie się Kosmicznej Bryły i planety, aż do momentu nieuchronnego zetknięcia dwóch obiektów.

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

Potem przeleżała kilka tysięcy lat w miejscu o współrzędnych 10 stopni 7 minut 1 sekundy szerokości południowej i 39 stopni 15 minut 41 sekund długości zachodniej, które później nazwane zostało Brazylią, a konkretniej stanem Bahia. Następnie 104 kolejne lata po nieudanej próbie transportu w wyschniętym korycie strumienia.

Bryła przez swoje kosmiczne pochodzenie uznana została za ważny dla nauki obiekt i jako taki, w 1888 roku znalazła się w Muzeum Narodowym w Rio de Janeiro.

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

Szymon Szewczyk, „Górne światło”, widok wystawy

W nocy 2 września 2018 roku, w pożarze muzeum zniknęły na zawsze freski z Pompejów przedstawiające morskiego smoka, fragmenty szkieletu kobiety o imieniu Luiza sprzed 12000 lat, drewniany tron podarowany Portugalczykom przez króla afrykańskiego państwa Dahomej w ramach umacniania przyjaźni zbudowanej na handlu niewolnikami, oryginalny dokument Lei Áurea znoszący niewolnictwo w 1888 roku, prekolumbijskie maski, 5 milionów motyli.

Stoisz przy czarnym postumencie otoczonym gruzami muzeum i myślisz o tym, że to trochę jak złośliwy żart, że to wszystko zostało dokładnie posegregowane i wyeksponowane, a potem przegrzanie klimatyzacji, ogień i z tego, co cenne zostaje tylko kosmiczne 5360 kilogramów żelaza, niklu i czegoś tam (milionowe części).”

Szymon Szewczyk