„Formuła czasu” Angeliki Markul w OP ENHEIM

Można mieć wrażenie, że otwiera się przed nami otchłań czasu, z której wyłaniają się zagadkowe ślady, przerażające relikty i poruszające obrazy. Obok tropów dinozaurów sprzed 147 milionów lat, pojawiają się szczątki zwierzęcia wymarłego około 11 tysięcy lat temu czy powidoki niemal stuletniej fotografii. Razem tworzą konstelację, która ma kompozycję snu. Mitologia splata się z archeologią, etnografia z paleontologią, historia z fantazją, kreując szczególne doświadczenie czasu.

Angelika Markul bardzo konsekwentnie rozwija poetykę marzenia sennego, by badać te wymiary czasu, które wymykają się zarówno potocznemu doświadczeniu, jak i naukowym konceptom. Wypracowuje formułę, w której czas snu oraz czas głęboki stają się wymiarami współczesności, pozwalając na dokonywanie pewnych symbolicznych odwróceń.

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

Angelika Markul, „Formuła czasu”, widok wystawy, fot. Alicja Kielan

O ile wcześniej w swojej twórczości artystka posługiwała się pewnego rodzaju przemocą estetyczną, teraz uruchamia siłę marzenia sennego, by przeciwstawić się przemocy przeszłości. Czyni to własną metodą dawania świadectwa.