Do zobaczenia 13.12.2014 5 min

„Figury” Pawła Książka w Galerii Żak Branicka

Redakcja

udostępnij — facebook twitter/x link

pobierz .pdf

Paweł Książek, Figures, widok z wystawy w galerii ŻAK | BRANICKA 2014-2015 (c) artysta, dzięki uprzejmości galerii ŻAK | BRANICKA

Paweł Książek jest malarzem – analitykiem. Jego obrazy nie mają źródła emocjonalnego, lecz poprzedzone są procesem badawczym. Strategia tego artysty opiera się o analizę źródeł wizualnych. Zarówno we wcześniejszych seriach obrazów (np. „NN vs. Artists”), jak też w Figurach, dostępny materiał źródłowy (m. in. współczesne lub historyczne fotografie zjawisk czy osób zaczerpnięte z kina lub Internetu) zostaje przez Książka zebrany, sklasyfikowany i przetworzony przez medium malarstwa. W ten sposób artysta odwołuje się do metodologii stworzonej przez Aby’ego Warburga, opartej na budowaniu atlasów ikonograficznych.

Paweł Książek, Figures, widok z wystawy w galerii ŻAK | BRANICKA 2014-2015 (c) artysta, dzięki uprzejmości galerii ŻAK | BRANICKA

Projekt Figury to seria wizerunków kobiet, bazujących na czarno-białym materiale filmowym. Każdy z obrazów posiada skrót „Fig.” w tytule i liczbę porządkową. Obrazy uzupełniają neony – poziome „przerywniki” i neon ze skrótem „Φg.”. Litera Φ jest symbolem złotego podziału i strumienia świetlnego, wielkości charakteryzującej czułość ludzkiego oka. Zjawiskiem fi nazywana jest też iluzja ruchu przy eksponowaniu serii nieruchomych obrazów w odpowiednio krótkim czasie. Powstaje z uwagi na fenomen ikonicznej pamięci wzrokowej oka. Te zagadnienia i związki stanowią podstawę projektu artysty w warstwie konceptualnej i wizualnej.

Paweł Książek, Figures, widok wystawy w galerii ŻAK | BRANICKA 2014-2015 (c) artysta, dzięki uprzejmości galerii ŻAK | BRANICKA

Figury Książka nie są portretami. Postaci te są przykładem pewnego typu, reprezentują pewien charakter lub stan emocjonalny. Razem obrazy te – niczym atlasy antropologiczne – stają się atlasem emocji przypominającym kolekcję owadów zamkniętych w szklanych gablotach. Dla Książka temat ten jest przede wszystkim wyzwaniem malarskim: stara się on uchwycić stany trudne do nazwania i zinterpretowania. Trudność ta polega na złapaniu w obrazie chwili, której nie da się połączyć z konkretną wymową. Ma to związek z relacją medium malarskiego (gatunku bazującego, choćby przez czas powstawania obrazu, na dłuższym procesie) do czasu. W przeciwieństwie do niego kino i fotografia bazują na czasie rzeczywistym: kamera z łatwością może uchwycić pewien ułamek sekundy czy stan „pomiędzy”, malarstwo natomiast preferuje stany zamknięte, zdefiniowane, reprezentacyjne. Artysta diagnozuje ten deficyt malarstwa w relacji do czasu i posiłkuje się możliwościami zaczerpniętymi z kina; aranżacja jego portretów malarskich i neonów porządkowana jest rytmowi nawiązującemu do poklatkowego rytmu taśmy filmowej. W efekcie Książek nadaje malarstwu czas rzeczywisty.