„Feminał” w Gdańskiej Galerii Miejskiej

Turbot Güntera Grassa ukazał się w Niemczech w 1977 roku, prawie 10 lat po przemianach społecznych, jakie miały miejsce w roku 1968, podczas których przez zachodnioniemiecką republikę przetoczyła się druga fala feminizmu. Książka noblisty wpisywała się w atmosferę, jaka wtedy panowała. I chociaż ówczesne środowiska feministyczne mocno ją skrytykowały, z dzisiejszej perspektywy można tę powieść uznać za proroczą.

Punktem wyjścia do opowieści o dziejach ludzkości jako historii męskiej emancypacji spod władzy matriarchatu jest doskonale znana baśń braci Grimm nosząca w polskiej wersji tytuł O rybaku i złotej rybce, a w niemieckiej O rybaku i jego żonie. W książce pojawiają się jej dwa warianty: w pierwszym wyłowiona ryba, którą u Grassa jest właśnie tytułowy turbot, spełnia wszystkie zachcianki zachłannej żony rybaka, w drugim to mężczyzna jest tym, który ciągle pożąda nowych rzeczy i władzy pozwalającej mu zapanować nad światem. Prowadzi to rzecz jasna do katastrofy i ostatecznej zagłady.

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

Koło historii, które autor kreśli w powieści, obejmuje pierwotne społeczności epoki matriarchatu, następnie średniowiecze, potem przechodzi do renesansu, dalej z kolei do państwa pruskiego, aż wreszcie do czasów mu współczesnych, czyli lat 70. XX wieku. Wtedy to właśnie trzy feministki wyławiają z Morza Północnego turbota mówiącego ludzkim głosem, który staje się personifikacją całego męskiego rodzaju i opowiada, jak to z jego inspiracji mężczyznom udało się wyzwolić spod władzy kobiet. To on mianuje się reżyserem ludzkich dziejów i autorem scenariusza tej narracji. Zostaje ona podzielona na dziewięć rozdziałów odpowiadającym dziewięciu miesiącom ciąży. Snuta opowieść to jednocześnie przesłuchanie wielkiej ryby przed feministycznym trybunałem, zwanym w powieści Feminałem. Ta emancypacja męskiego gatunku jest także symultaniczną historią zniewolenia kobiet i procesu wykluczania ich z aktywnego życia. Możemy prześledzić jak pozbawia się ich wpływu na własne losy i jak stopniowo poddawane są opresyjnym zasadom funkcjonowania w patriarchalnym społeczeństwie.

Jednym z miejsc, które kobietom wyznaczono, obok sypialni i kościoła, była kuchnia. U Grassa gotowanie, doskonalenie tej sztuki poprzez wprowadzanie nowych produktów i przypraw oraz poprzez kreowanie nowych dań ma urok czarów, znachorstwa, mocy panowania nad ciałem, jego siłą i słabością. Dziewięć kucharek przewijających się przez karty powieści zapisało się na zawsze, według gdańskiego pisarza, w dziejach Pomorza, a może i całego świata. W czasach prehistorycznych wyposażone w trzecią pierś, karmiły własnym mlekiem mężczyzn, na których rytuał ten działał jak środek uspokajający, później dzięki wprowadzeniu do jadłospisu ziemniaka, uchroniły wielu ludzi od klęski głodu, a za pomocą ciepłej i pożywnej zupy rozbrajały tyranów. Wrogów eliminowały zaś wykorzystując umiejętności przyprawiania dań darami natury o śmiertelnym działaniu. W Turbocie znaleźć można sporo kulinarnych przepisów i prześledzić jak one ewoluowały: od potraw mlecznych poprzez mięsne i rybne, aż do odkrywania owoców lasu i kuchni roślinnej.

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

„Feminał”, widok wystawy

Jeśli kobiety nie uznawały małżeństwa za swoje największe szczęście, mogły udać się do klasztoru. Było to miejsce, gdzie wreszcie mogły odmówić usług seksualnych jak Dorota z Mątowów, która według relacji Grassa – „była (w naszym regionie) pierwszą kobietą, która zbuntowała się przeciwko patriarchalnemu przymusowi małżeństwa” (Turbot, s. 173), albo wręcz przeciwnie, korzystać z pełnej obyczajowej swobody, jak Margareta Rusch. Powieściowa przeorysza klasztoru św. Brygidy „śmiertelnie poważną kwestię sporną swego stulecia, jak należy podawać chleb i wino, komunię, rozstrzygnęła na swój, a więc łóżkowy sposób, ekwilibrystycznie ustawiając swą cipkę pionowo i oferując jako kielich, do którego się nalewało” (Turbot, s. 214).

Mimo ogromnego wyczucia sytuacji polityczno-społecznej w Niemczech lat 70. oraz próby zrozumienia i opisania z empatią sytuacji kobiet na przestrzeni wieków, w opowieści Grassa pojawiają się pasaże, które były i są nie do przyjęcia ani dla ruchów feministycznych, ani dla jakiejkolwiek kobiety działającej twórczo. Pisze o tym w swojej przedmowie do książki Maria Janion, wymieniając niektóre przekonania głoszone przez turbota: „…tylko mężczyźni wyposażeni są w zdolność do uczuć metafizycznych” lub „Uprawianie sztuki to domena mężczyzn, twórczość artystyczna jest wyłącznie męskim zajęciem. (…) Kobieta wraz z jej <> może być w najlepszym wypadku źródłem twórczości mężczyzny. Właśnie jego milczącą muzą. (…) Kobieta powinna trwać w bezruchu jako <> i cieszyć się, że służy”.

Kobiety, którym dopiero od 100 lat dane jest studiować na artystycznych uczelniach i uprawiać sztukę, 40 lat po napisaniu powieści mogą pokazać jak bardzo grassowski turbot się mylił. Odpowiedzialny za ten stan rzeczy i postawiony przed sądem ogłasza proroczo: „Dałem wam wiedzę i władzę, lecz wy mieliście tylko wojny na myśli. Powierzyłem Wam naturę, a wy zbrukaliście ją. (…) Męska sprawa wykończyła sama siebie” (Turbot, 443). Z dzisiejszego punktu widzenia można dodać: także w dziedzinach, których autor powieści próbuje bronić w przytoczonych powyżej cytatach. Na tej wystawie uprawianie sztuki jest z pewnością domeną kobiet.

Renata Kopyto