Dźwięki elektrycznego ciała w Londynie.

Premiera ekspozycji miała miejsce w Muzeum Sztuki w maju 2012 roku. Łódzka odsłona „Dźwięków” zdobyła nagrodę Sybilla 2012, przyznawaną najbardziej wartościowym i innowacyjnym rozwiązaniom i wydarzeniom w polskim muzealnictwie. Od 26 czerwca wystawę można oglądać w „Calvert 22” w Londynie. „Dźwięki elektrycznego ciała. Eksperymenty w sztuce i muzyce w Europie Wschodniej 1957-1984” stanowią pierwszą próbę ujęcia skomplikowanych zależności między eksperymentalną muzyką i sztukami wizualnymi w Europie Wschodniej od lat pięćdziesiątych.

Po upadku stalinizmu, rozluźnieniu kontroli nad sztuką awangardowi artyści i kompozytorzy z Europy Wschodniej zaczęli badać estetyczne możliwości elektroniki i taśmy magnetycznej. Neo-konstruktywistyczna, świetlna i kinetyczna sztuka, cybernetyczny design, muzyka konkretna i elektroakustyczna stały się wtedy obszarami wzmożonej kreatywności i eksperymentu. Punktem wyjścia dla wystawy stało się Eksperymentalne Studio Polskiego Radia założone przez Józefa Patkowskiego w 1957 roku. Nowy model rewolucji naukowo-technologicznej otworzył drogę do środków przeznaczonych na eksperymenty artystyczne w wielu krajach bloku. Warszawskie studio stało się również wzorem dla innych ośrodków, takich jak: Studio Nowej Muzyki (Új Zenei Stúdió) oraz Studio Elektroniczne Radia Belgrad (Elektronski Studio Radio Beograda). Te laboratoria dźwięku stawały się inkubatorem współpracy pomiędzy artystami różnych dziedzin sztuki. Powstające pod wpływem Johna Cage’a, Fluxusu oraz poezji konkretnej, partytury graficzne także były wyrazem dążenia do łączenia muzyki ze sztukami wizualnymi. Wystawa „Dźwięki elektrycznego ciała” prezentuje zarówno optymizm, jak i niepokoje jakie towarzyszyły tym skomplikowanym relacjom. Kuratorami wystawy są David Crowley, brytyjski historyk designu i Daniel Muzyczuk, kurator Muzeum Sztuki w Łodzi.