„Daniel Rycharski. Strachy” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej

Wystawa Daniel Rycharski. Strachy to przegląd działalności twórcy, który rozwija własną formę współpracy ze społecznością lokalną w rodzinnym Kurówku. Tworzy propozycję aktywizmu artystycznego, poddając pod dyskusję problem tożsamości oraz granic przynależenia do wspólnoty religijnej. Jego sztuka jest jednym z tych rodzajów artystycznej praktyki, która w sposób bezkompromisowy i nowatorski syntetyzuje paradoksy aktualnej rzeczywistości. W swoich pracach potrafi opowiedzieć pozornie sprzeczne doświadczenie: bycia wierzącym artystą, gejem pracującym w konserwatywnej społeczności nad nowymi sposobami emancypacji od rutynowych form religii. Przekrojowa wystawa prac Rycharskiego to część programu Muzeum, które poszukuje nowych języków opisu otaczającego nas świata, to próba zwrócenia uwagi na jedną z najciekawszych i radykalnych postaw artystycznych w ostatnim czasie.

W sklepie

Dorobek Daniela Rycharskiego analizuje Piotr Policht

W trakcie studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Rycharski zaczął badać kulturę wizualną i tożsamość współczesnej wsi. Od tego czasu jego działania komplikowały obraz prowincji, poszukując formy wyrazu dla innych społecznych doświadczeń i wyobraźni. Lekcja z Kurówka pozostaje dla Rycharskiego ważnym punktem odniesienia w podejściu do sztuki i komunikacji z odbiorcami. Osobista biografia i sytuacja rodzinna stają się dla artysty punktem wyjścia do podjęcia tematów bardziej uniwersalnych, istotnych z perspektywy społeczeństwa doświadczającego konfliktów związanych z powrotem (trwaniem) religii jako narzędzia politycznej mobilizacji i polaryzacji. Jako twórca współpracujący z tak różnymi grupami, jak stowarzyszenia rolnicze i religijne, koła gospodyń wiejskich czy aktywistów LGBT+ w swoich pracach mierzy się z wieloma społecznymi strachami i uprzedzeniami.

Śmiałe podejście Rycharskiego do wiary i chrześcijaństwa, które nie znajduje odpowiednika w sztuce polskiej, jest aktualnie czynnikiem napędzającym jego praktykę artystyczną. Zebrane na wystawie obiekty opowiadają historię działań artysty, który przechodzi od chęci zorganizowania oddolnej rewolucji i wprowadzenia osób LGBT+ na równych prawach do Kościoła, do praktykowania wiary na własnych zasadach. Zakorzeniony przez różne instytucje i rodzinę w religii, poszukuje w danym zestawie pojęć i wartości nowej wersji projektu emancypacyjnego, który objąłby dotychczas wykluczanych, a który nazywa bezreligijnym chrześcijaństwem.

Wystawa prezentowana w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie poszukuje wspólnego nerwu dla działań artysty podejmowanych we współpracy z mieszkańcami wsi oraz wyrastających na bazie tych kontaktów projektów tożsamościowych.

Daniel Rycharski, „Strachy”, widok wystawy

Daniel Rycharski, „Strachy”, widok wystawy

Daniel Rycharski, „Strachy”, widok wystawy w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, dzięki uprzejmości MSNu

Daniel Rycharski, „Strachy”, widok wystawy

Daniel Rycharski, „Strachy”, widok wystawy

Daniel Rycharski, „Strachy”, widok wystawy

Daniel Rycharski, „Strachy”, widok wystawy, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Daniel Rycharski, „Strachy”, widok wystawy

W działaniach Rycharskiego można widzieć propozycję oryginalnego i niepozbawionego wrażliwości klasowej języka sztuki queer, poprzez który artysta proponuje przeorganizowanie naszego sposobu myślenia o politycznych podziałach, znalezienie innej drogi do artykułowania konfliktów. Jego projekt obejmuje nie tylko wymianę słownika i przedyskutowanie na nowo starych wartości w sztuce, prowadzi konsekwentnie do zaproponowania nowego, inkluzyjnego sposobu myślenia o relacjach. Rycharski wypowiadając się poprzez działania i sytuacje, nie porzuca świata obiektów, które wyposaża w silny ładunek emocji i przeżyć egzystencjalnych poprzez wydobycie na pierwszy plan materialności obiektu i jego historii.

Wystawa Daniel Rycharski. Strachy jest raportem z kilkunastu lat pracy twórcy, który z naddatkiem wypełnia postulat poszukiwania alternatywy, jednocześnie czerpiąc obficie z kodów kultury popularnej, rozwijając nową interpretację sztuki współpracy na styku aktywizmu, działań politycznych i animacyjnych.