„Czysty kryształ” w Galerii Promocyjnej

Historia zaginionej Atlantydy jest obecna w wielu tekstach kultury. Platonowi służyła jako parabola o upadającym moralnie państwie i przestroga dla Aten. Podobne opowieści są przywoływane dzisiaj przez szamanów internetowych, porównujących kulturę Atlantów z naszą cywilizacją. Źródłem ich wysoko rozwiniętego społeczeństwa miały być paliwa kopalne i rzekome moce kryształów, które są wykorzystywane także przez współczesne technologie w Dolinie Krzemowej. Za swoją chciwość, zbytnie eksploatowanie natury i wojny, Atlanci zostali ukarani przez bogów falami powodzi i trzęsieniami ziemi, które ostatecznie pogrążyły ich wyspę. Według ezoterycznych portali tylko czyste kryształy mogą uchronić ludzkość przed powtórką tej historii.

Małgorzata Biłuńska, „Awantury codzienne”, 2018, seria obiektów, audio, gips, farba olejna na desce, farba olejna na płótnie, sznurek, przedmioty znalezione, fot. Bartosz Górka

Filip Rybkowski, „Studium osadu (kontrapost)”, 2021, rzeźba, pcv, styrodur, aluminium, sklejka, masa akrylowa, klej winylooctowy, akryl, 92 x 75 x 127 cm, fot. Bartosz Górka

Inside Job (Ula Lucińska, Michał Knychaus), „Chandelier” z serii „Break from the past (or a hunt)”, 2021, obiekt, drewno, stal, aluminium, len, żyłka gumowa, fot. Bartosz Górka

Na pierwszym planie: Karolina Jarzębak, „Cursed object”, 2021, objekt, intarsja, 90 x 120 cm, w tle: Waldemar Borowski, „Atlantis” z cyklu „End of time”, 2018, akryl na płótnie, 100 x 100 cm, fot. Bartosz Górka

Aleksandra Liput, „Dehumanizing Helmets”, 2020-2021, instalacja, ceramika, ziemia (detal), fot. Bartosz Górka

Kaja Redkie, „Pawi Tron” z serii „Obróbka kamieni szlachetnych”, 2019, papier marmurkowy na płótnie, 50 x 50 cm, fot. Bartosz Górka

Małgorzata Biłuńska, „Awantury codzienne”, 2018, seria obiektów, audio, gips, farba olejna na desce, farba olejna na płótnie, sznurek, przedmioty znalezione, fot. Bartosz Górka

Małgorzata Biłuńska, „Awantury codzienne”, 2018, seria obiektów, audio, gips, farba olejna na desce, farba olejna na płótnie, sznurek, przedmioty znalezione, fot. Bartosz Górka

Tomasz Mróz, Bez tytułu, 2021, rzeźba, silikon, głośnik, audio, mechanizm elektryczny, 100 cm x 45 cm x 60 cm, fot. Bartosz Górka

Nawiązanie do historii Atlantów jest pretekstem do opowiedzenia o problemach fake newsów, teorii spiskowych czy grup nowoplemiennych, które szerzą się w Internecie. Odpowiadamy na pytania czym są współczesne mity, kto je tworzy i dlaczego tak bardzo tęsknimy za prostymi narracjami. W dobie kryzysu ekologicznego, szalejącego neokapitalizmu, pandemii i rosnącej dekadencji, również potrzebujemy mitów i przypowieści, które poruszą sumieniami mas. Ich miejsce zajmują niestety teorie spiskowe i religijni radykałowie. Mity nie znoszą przypadku. W prosty sposób objaśniają oni ludziom świat, tłumaczą zasady natury, a także wpisują w „porządek świata mitycznego” wydarzenia niespodziewane i niepojęte.

Internet wykrzacza wszelkie narracje, dopasowuje je do ram memów, past i virali. Forma mediów społecznościowych zaburza czas, miejsce i proporcje dochodzących wiadomości. Newsy mieszają się ze zdjęciami prywatnymi, żartami, life-hackami, spłaszczając wszystkie informacje i rozmywając granice niegdyś uporządkowanych sfer naszego życia, a także niwelując dystans między przeszłością a teraźniejszością.

Karolina Jarzębak, „Cursed object”, 2021, obiekt, intarsja, 90 x 120 cm, fot. Bartosz Górka

Maciej Nowacki, „Anonymous Submission (The Call)”, 2021, olej na płótnie, 170 x 230 cm, fot. Bartosz Górka

Kaja Redkie, „Pawi Tron” z serii „Obróbka kamieni szlachetnych”, 2019, papier marmurkowy na płótnie, 50 x 50 cm, fot. Bartosz Górka

Aleksandra Liput, „Dehumanizing Helmets”, 2020-2021, instalacja, ceramika, ziemia, fot. Bartosz Górka

Waldemar Borowski, „Atlantis” z cyklu End of time”, 2018, akryl na płótnie, 100 x 100 cm, fot. Bartosz Górka

„Czysty kryształ”, widok wystawy, fot. Bartosz Górka

Artyści prezentowani na wystawie pokazują bezczas, płynność, powtarzalność archetypów i mitów internetowych. Próbują mitologizować współczesne wydarzenia. Komentują rzeczywistość, wyłapują newsy, nowe narracje i wpisują je w struktury dawnych opowieści i stylistyk. Sięgają po historyzującą formę (ceramika, intarsja, tkanina), którą mieszają z estetyką internetu. Tworzą „eksponaty muzealne”, do zaprezentowania na wystawie po końcu naszej cywilizacji.