„Cuboids” Wojciecha Gilewicza w galerii Cuchifritos w Nowym Jorku

Wojciech Gilewicz, Cuboids (kadr wideo), 2015. Wideo (HD). Dzięki uprzejmości galerii

Galeria Cuchifritos ma przyjemność przedstawić Cuboids, indywidualną wystawę Wojciecha Gilewicza, składającą się z trzech tytułowych prostopadłościanów, malowanych obiektów i wideo. Ta autonomiczna filmowa narracja łączy malarstwo i performatywne interwencje, przypominając wczesny film Romana Polańskiego Dwaj ludzie z szafą.

Wojciech Gilewicz, Cuboids, widok wystawy, dzięki uprzejmości galerii

Wojciech Gilewicz, Cuboids, widok wystawy, dzięki uprzejmości galerii

Wojciech Gilewicz, Cuboids, widok wystawy, dzięki uprzejmości galerii

Jak pisze Ela Bittencourt, w Cuboids Gilewicz podkreśla powtarzalność w jego własnej pracy. Kadr po kadrze, widzimy jak transportuje swoje prace, manifestując tym żmudny charakter fizycznej prac, daleki od egzaltowanych wyobrażeń o artyście tworzącym w studio. W tym sensie można ten film rozumieć jako rodzaj komedii sytuacyjnej, a charakteryzujący go humor był obecny także w poprzednich pracach Gilewicza.

W swoim filmie Gilewicz dotyka wartości związanych z pracą, zarówno artystyczną, co i fizyczną, oraz kwestii spełnienia, związanej z produkcją i nadprodukcją sztuki w czasach globalnego spowolnienia gospodarczego; artysta pyta tu także o rolę krytyków i instytucji sztuki. Jego praca ostatecznie ujawnia, w malowniczy i nawet humorystyczny sposobów, granice działań artystycznych i ich rolę w szerszym kontekście społecznym. Jego projekt DIY-like opowiada o relacji sztuki z życia, a także pokazuje, że sztuka może być jeszcze tworzona dla czystej przyjemności tworzenia, bez wyraźnego planu lub celu.

Wojciech Gilewicz, Cuboids, widok wystawy, dzięki uprzejmości galerii

Wojciech Gilewicz, Cuboids, widok wystawy, dzięki uprzejmości galerii