„Cherchez le mage” Veroniki Hapchenko w galerii Nanazenit

Szukaj maga. Szukajmy magii.

Wielkie narracje i drogi systemowe okazały się dzisiaj – w czasach ogólnego kryzysu – niewystarczające albo po prostu nieprawdziwe. Rozczarowują, nie dając odpowiedzi na podstawowe pytania. Zbywają nas racjonalizacją rzeczywistości jak i masowym podejściem do człowieka. Z drugiej strony świat zmienia się coraz szybciej i coraz częściej mówi się głośno o tym, że nasza przyszłość na ziemi jest zagrożona. Dlatego poszukujemy innych sposobów, żeby zdefiniować siebie jako jednostkę. Szukamy odpowiedzi gdzie indziej. Poszukujemy duchowej strony życia, duchowości, o której dawno zapomnieliśmy, zagłębiamy się w siebie, pogłębiając swoją świadomość i odkrywając podświadomość, medytujemy, wracamy do korzeni, na nowo odkrywamy własną tożsamość. Zmęczeni meta narracjami, szukamy indywidualnych ścieżek, nawet jeśli wydają się bardziej zawiłe, bo chcemy szukać a nie dostawać gotowych odpowiedzi. Może też świat materialny nam już nie wystarcza, zmęczeni nadmiarem, otwieramy się na to, co nieracjonalne, szukamy magii…

Veronika Hapchenko, „Cherchez le mage”, fot. Adam Gut

Veronika Hapchenko, „Cherchez le mage”, fot. Adam Gut

Veronika Hapchenko, „Cherchez le mage”, fot. Adam Gut

Veronika Hapchenko, „Cherchez le mage”, fot. Adam Gut

Veronika Hapchenko, „Cherchez le mage”, fot. Adam Gut

Veronika Hapchenko, „Cherchez le mage”, fot. Adam Gut

Malarstwo Veroniki niczym okno do onirycznego świata magii. Dostajemy na płótnach fragmenty, urywki historii, które są jak łącznik między dwoma światami. Obrazy prowokują do poszukiwań magii, która dzieje się wokół nas. Do dostrzeżenia niewidzialnego. Artystka uchyla przed nami rąbka tajemnicy, przeprowadza nas przez te poszukiwania, inspirując do własnych, do otwierania się na to, co duchowe, ukryte. Pozwala nam zanurzyć się w indywidualnych poruszeniach, w tym co nieuchwytne i ulotne, tak jak obrazy artystki – malowane aerografem, na pierwszy rzut okna niewyraźne, jakby każdy z namalowanych elementów był w sobie zatopiony. Potrzeba uwagi i skupienia, żeby dostrzec to, co chce nam pokazać Veronika.

Może na końcu okaże się, że ten świat indywidualnych poruszeń i poszukiwań okaże się bardziej rzeczywisty niż świat, który nas otacza.

Eleonora Bojanowska