„Bańki mydlane” Marii Pinińskiej-Bereś w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu

Wystawa jednej z najoryginalniejszych polskich artystek XX wieku. Jej twórczość nie poddaje się łatwym klasyfikacjom, jest delikatna i ulotna jak „bańki mydlane”, które puszczała w 1979 roku leżąc w białej sukni na białej kołdrze wśród zielonych wzniesień polodowcowych niedaleko Miastka. Wystawa obejmuje dzieła ze wszystkich okresów i nurtów twórczości, od prac studenckich po pracę, która nie została dokończona z powodu przedwczesnej śmierci artystki. Niektóre z nich nie były pokazywane publicznie od kilkudziesięciu lat.

Maria Pinińska-Bereś, „Ogródek”, 1974, fragment, fot. Patrycja Kucik

Maria Pinińska-Bereś, „Bańki mydlane”, widok wystawy, fot. Maciej Węgrzyn

Maria Pinińska-Bereś, „Bańki mydlane”, widok wystawy, fot. Maciej Węgrzyn

Maria Pinińska-Bereś, „Bańki mydlane”, widok wystawy, fot. Maciej Węgrzyn

Maria Pinińska-Bereś, „Bańki mydlane”, widok wystawy, fot. Maciej Węgrzyn

Maria Pinińska-Bereś, „Becik erotyczny”, 1974, fragment, fot. Patrycja Kucik

Maria Pinińska-Bereś, „Bańki mydlane”, widok wystawy, fot. Maciej Węgrzyn

Maria Pinińska-Bereś, na pierwszym planie: „Magiel”, 1974/96, na drugim planie: „Egzystencjaria: Egzystencjarium odzyskane”, 1990, „Egzystencjarium-różowe narodziny”, 1989, „Małe Egzystencjarium”, 1990, „Egzystencjarium ze smokiem”, 1990, fot. Maciej Węgrzyn

Maria Pinińska-Bereś, „Bańki mydlane”, 1979, instalacja i dokumentacja akcji, fot. Maciej Węgrzyn

Maria Pinińska-Bereś, „Bańki mydlane”, widok wystawy, fot. Maciej Węgrzyn

Artystka urodziła się w 1931 roku w Poznaniu, zmarła w 1999 w Krakowie. Ukończyła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Xawerego Dunikowskiego (1950-1956). Od 1979 roku była członkinią Grupy Krakowskiej. Za życia mimo licznych wystaw nie doczekała się dużej wystawy monograficznej, ta miała miejsce na przełomie 1999 i 2000 r. (Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki w Krakowie, Galeria Bielska BWA w Bielsku-Białej, Galeria Arsenał Poznań). Twórczość Marii Pinińskiej-Bereś stawiana jest obok takich sław rzeźbiarskich jak Magdalena Abakanowicz czy Alina Szapocznikow, jednak nadal pozostaje niewystarczająco omówiona i wiele wątków jej sztuki domaga się badania i popularyzacji.