„Antonisz. Interpretacje” w BWA Sokół

Jakie jest znaczenie Antonisza w krajobrazie polskiej kultury? Czy można znaleźć choćby pośrednich kontynuatorów jego drogi artystycznej? Co jest jądrem twórczości Antonisza i stanowi jej główny przekaz? Za co przede wszystkim należy mu się pamięć?

Fragment rekonstrukcji Pracowni Filozoficznej Juliana Antonisza

Pracownia mechaniczna, rekonstrukcja, zdjęcia i obiekty

Rekonstrukcja pracowni Juliana Antonisza, fragment ekspozycji „Antonisz. Interpretacje”

Drewniana skzynka z napisami, replika, ok. 1986

Plansze stworzone przez Juliana Antonisza na wystawę podczas projekcji filmu Antonisza na festiwalu w Oberhausen, promujące twórczość artysty

Widok rekonstrukcji pracowni Juliana Antonisza

Antograf Animograf do większych formatów, obiekt-maszyna

Julian Antonisz, „Lampa z puszki”, obiekt

„Antonisz. Interpretacje”, część wystawy, wydział dźwięku, fragment rekonstrukcji jednego z działów pracowni

Celem projektu jest przypomnienie postaci Juliana Antonisza i jego twórczości w sposób możliwie wyczerpujący z jednoczesnym usytuowaniem jej w szerszych kontekstach, przede wszystkim współczesnych. Podstawową staje się tytułowa kwestia interpretacji, gdyż dzieło Antonisza prezentowane będzie po „przefiltrowaniu” przez twórczość postaci współczesnej polskiej kultury, które są w pewnym sensie mu pokrewne. Julian Antonisz zostanie pokazany jako artysta interdyscyplinarny i niejako samowystarczalny. Nieprzypadkowe staje się miejsce upamiętnienia jego dorobku  – projekt jest pierwszą próbą zaprezentowania twórczości artysty w jego rodzinnym mieście.

Robert Kuśmirowski, „Uher C”, film

Robert Kuśmirowski, „Feutron”, instalacja

Robert Kuśmirowski, „Polinotyp”, instalacja

Robert Kuśmirowski, „Elektryk”, film

Robert Kuśmirowski, „Mandala”

Robert Kuśmirowski, na pierwszym planie od lewej: „telegrafon”, od prawej „Fonograf”, drugi plan „Ekran” (od lewej), „Elektryk”, film

Robert Kuśmirowski, „Fernschreiber”, instalacja

„Antonisz. Interpretacje”, część wystawy Roberta Kuśmirowskiego, widok ogólny

W centrum projektu znajdzie się wystawa powstała w wyniku współpracy Sabiny i Malwiny Antoniszczak, córek Juliana, oraz Roberta Kuśmirowskiego. Performance muzyczno-wizualny Wojciecha Waglewskiego i zespołu Voo Voo wraz z Michałem Jacaszkiem stanowić będzie również próbę interpretacji i dialogu dwóch wybitnych osobowości.