„Anti-Static” w Muzeum Narodowym w Poznaniu

W sklepie

O festiwalu „Eco Expanded City” przygotowanym przez Centrum Sztuki WRO pisze Agnieszka Wolny-Hamkało

Intermedia, na co zwraca uwagę tytuł Anti-Static, to przeciwieństwo bezruchu, zastoju, braku witalności. To dzieła pełne wariantowych relacji i energetycznych spięć, które wynikają ze stałego poszukiwania nowych jakości wyrazu, są więc w dużej mierze przeciwieństwem tradycyjnej sztuki akademickiej.

Sztuka zawsze zarówno poszukuje, jak i utrwala swoje dokonania. Dzisiejsza sztuka nie tylko używa coraz to nowych mediów, ale, podobnie jak cała kultura, kumuluje, gromadzi, przetwarza, odnosi się do samej siebie i swojej przeszłości.

Intermedia, które były pierwszym nieklasycznym kierunkiem nauczania na polskich akademiach, dziś weszły już do kanonu najnowszej sztuki. Dlatego Muzeum Narodowe, prezentujące sztukę tworzoną przez artystów rożnych epok, jest doskonałym kontekstem dla wystawy Anti-Static, na którą możemy spojrzeć poprzez sąsiadującą z nią przeszłość i odkryć, co jest dla nas nadal żywe, a co już pokryło się kurzem historii. Zjawisko współczesnego klasycyzowania się form awangardowych jest jednym z ważnych dla wystawy Anti-Static odniesień.

Wystawa prezentuje prace artystów wizualnych wywodzących się z Katedry Intermediów UAP – od profesorów, którzy kilkanaście lat temu zakładali ten innowacyjny kierunek studiów, po obecne doktorantki i doktorantów tej katedry. Uczelnia poznańska jako pierwsza rozpoczęła w Polsce kształcenie w dziedzinie intermediów. Sam termin „intermedia” obecny jest w sztuce współczesnej od lat 60. ubiegłego wieku, kiedy to został zaadaptowany przez amerykańskiego artystę Dicka Higginsa. Jego korzenie muzyczne są jeszcze starsze, sięgają ekstrawaganckich, a zatem wówczas właśnie innowacyjnych, utworów komponowanych we Włoszech w drugiej połowie XVI wieku. Do tej tradycji nawiązuje obecność na wystawie interwencji dźwiękowych Rafała Zapały z poznańskiej Akademii Muzycznej.

Wszystkie prace zostały stworzone specjalnie na tę okazję i prezentowane są po raz pierwszy. Wyjątkiem są prace wideo ważnego dla Intermediów, przedwcześnie zmarłego wybitnego artysty Leszka Knaflewskiego. Ideą przedsięwzięcia jest  pokazanie indywidualnych praktyk artystycznych, ale też  też stworzenie wspólnego dzieła audiowizualnego rozpisanego na wiele elementów.

Karolina Kubik, „Gdzie kości obojczyka zmieniają się w blizny”

Sławomir Sobczak, „Antistatic”

Andrzej Syska, „Niepewność”

Jana Shostak, „Miss Polonii”

Daniel Koniusz, „Podobny odruch u drugiej”

„Anti-Static”, widok wystawy

Daniel Koniusz, „Podobny odruch u drugiej”

Raman Tratsiuk, „Obiekty elektryczne”

Piotr Bosacki, „Wiersze dwustronne”

Leszek Knaflewski, „Stoisz na moim miejscu”

Izabella Gustowska, „Panoramiczny happening jeziorny”

Marek Wasilewski, „Your System”

Magdalena Starska, „Trening refleksyjny”

Piotr Kurka, „Apel”

Diana Lelonek, „Ściana”

I właśnie w sztuce medialnej opartej na technologii poszukiwanie własnych dróg wypowiedzi i sposobów dotarcia do wrażliwości odbiorców musi pokonać siłę ciążenia współczesnej komunikacji, mediów społecznościowych i technologii organizujących codzienne doświadczenie. Musi przy tym kontynuować nieprzerwany dialog z codziennym doświadczaniem, technologiami życia codziennego – od ekonomii po informację.

Tytułowa anty-statyczność podkreślić ma także zdolność oderwania się sztuki od wszelkich ograniczeń, zgodnie z postulatem Italo Calvino, który zapowiadał, iż aby przetrwać, sztuka w XXI wieku będzie musiała wykazywać lotność w chwilach największego nawet ciążenia.

/z tekstu kuratorskiego Piotra Krajewskiego/