„Angel Talisman Series” Alicji Domańskiej w biurowcu Senator

Wystawa malarstwa Alicji Domańskiej to odsłona najnowszego cyklu Angel Talisman Series, abstrakcyjna materia płótna wypływa z przekonania artystki o tym, że wszystko, co nas otacza, jest energią. Obrazy pełnią rolę nie tyle dekoracyjną, co stanowią estetyczne amulety, które działają na nas na podobieństwo mantry. Stanowią portal, w którym spotykają się materia i duchowość, otwierając drzwi prowadzące w głąb podświadomości. Zapraszają do odbycia intelektualnej podróży, której istotą będzie poszerzanie granic własnej imaginacji.

Rafal Stanowski

Alicja Domańska, „Talisman Grey”

Alicja Domańska, „Talisman Foggy”

Malarstwo dla Alicji Domańskiej jest jej pasją absolutną. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, ma za sobą wystawy m.in. w Warszawie, Sopocie, Gdańsku, Krakowie, Łodzi, a także w Paryżu, Londynie, Berlinie, Grodnie i Sztokholmie. Jest laureatką nagrody Sopocka Muza w Dziedzinie Kultury i Sztuki; współpracuje z teatrem, projektantami mody, muzykami, architektami.

Uważa, że sztuka wymaga odpowiedniej ekspozycji oraz tła, a obrazy stanowią zawsze integralną część całego projektu. Inspiracje czerpie z rzeczywistości, przetwarza na swoich płótnach sytuacje, miejsca, ludzi, sny, nadając im zupełnie nową, oniryczną jakość. Malarstwo pełni dla niej funkcję metafory przejścia, symbolu, umożliwiającego wniknięcie w nierozpoznany porządek i poddanie się panującym w nim regułom, gdzie główną rolę odgrywa zawsze energia – układ neurologiczny człowieka, sztuka jest oczyszczaniem pola świadomości. Artystka nie boi się eksperymentować z materia płótna, to malarstwo bardzo sensualne i ekspresyjne, jej obrazy to indywidualne talizmany emocji i dobrej energii, wystawiane są w galeriach i znajdują się we wnętrzach prywatnych oraz publicznych na całym świecie.

Alicja Domańska, „Angel Talisman Series”, widok wystawy

Alicja Domańska, „Angel Talisman Series”, widok wystawy

Alicja Domańska, „Angel Talisman Series”, widok wystawy

Alicja Domańska, „Angel Talisman Series”, widok wystawy

Alicja Domańska, „Angel Talisman Series”, widok wystawy

Alicja Domańska, „Angel Talisman Series”, widok wystawy

O sztuce Alicji Domańskiej

Sztuka Alicji Domańskiej wywodzi się ze swobodnego malarskiego gestu, który swą siłę czerpie z jej witalności i energii. Paradoksalnie, jej obrazy, zazwyczaj znacznych rozmiarów, skrojone są na miarę jej osoby niewielkiej. Duże formaty, często dyptyki i tryptyki pozostają jednak w proporcji do jej wzrostu i fizycznego zasięgu jej ramienia przedłużonego pędzlem. Jest w tych poczynaniach swoista ergonomia artystyczna. Można powiedzieć, że wypełnia całe powierzchnie swoich płócien sobą, swą energią i fizyczną obecnością. Malarka uważa, że czerń to najpiękniejszy z kolorów.

Bogusław Deptuła

Abstrakcyjne płótna, bliskie nurtowi taszyzmu, konsekwentnie uciekają od jednoznacznej definicji, wywodząc w pole tych interpretatorów, którzy chcieliby się w nich doszukać łatwych symboli czy alegorii. Podejmują intelektualną grę z odbiorcą, zmuszając do uruchomienia imaginacji i skupienia, czyli tych cech, które we współczesnym świecie należą do deficytu. Tym, którzy pozwolą się uwieść sztuce, otwierają portal prowadzący do wyobraźni artystki, a przede wszystkim jej emocjonalności, która naznaczona jest gwałtownymi – niczym sztorm na Bałtyku – ruchami pędzla.

Rafał Stanowski

Alicja Domańska to postać wyjątkowa na polskiej scenie artystycznej. W śmiały sposób czerpie w swoim malarstwie z różnorodnych tradycji i nurtów, takich jak amerykański action painting czy europejski taszyzm. Jestem przekonany, że energia malarstwa Alicji przemawia silnie nie tylko do mnie, ale także do tych, którzy spotkają się z jej twórczością na żywo. Wszystkim, którzy będą mieli okazję oglądać prace Domańskiej, życzę wspaniałych, artystycznych wrażeń, samej autorce zaś, by konsekwentnie rozwijała swoja pasje, bo ma ogromny talent.

Wojciech Fibak

Lubię patrzeć, jak Domańska maluje. Skupiona i milcząca. Nieobecna, a właściwie obecna wszędzie indziej niż przy płótnie. Zanurzona w wewnętrznych światach bardziej przypomina wtedy szamankę niż malarkę. Jest w tym niekłamana magia i dzikość, a siła aktu malarskiego, który się w owej chwili „dzieje”, przywodzi na myśl akt seksualny. Tak namiętny, że aż bezgrzeszny.

Andrzej Saramonowicz